پیش شرط علاج آسیب های اجتماعی/ مردم را عائله خود می دانیم؟!
از یک پدر یا مادر معتاد چگونه می توان توقع داشت نگران خیابان خوابی و بزهکاری فرزندش باشد؟ برخی از مدیران ما به چنان سبکی از سیاست و مدیریت عادت کرده اند که اول باید یکی دست خود آنها را بگیرد؛ دستگیری از قربانیان آسیب های اجتماعی پیشکش. نگرش طعمه وار به قدرت و کام
کرونا :
از یک پدر یا مادر معتاد چگونه می توان توقع داشت نگران خیابان خوابی و بزهکاری فرزندش باشد؟ برخی از مدیران ما به چنان سبکی از سیاست و مدیریت عادت کرده اند که اول باید یکی دست خود آنها را بگیرد؛ دستگیری از قربانیان آسیب های اجتماعی پیشکش.
نگرش طعمه وار به قدرت و کام جویانه به منصب هم نوعی از اعتیاد – و جزو خطرناک ترین آنها- است. چنان دل و جان برخی سیاسیون را تسخیر می کند که حاضرند هر بهایی را بپردازند ؛ و لو از فرزند و عائله و خانواده. رها شدگی امر فرهنگ و تربیت بلکه باز گذاشتن فضا در خدمت جریان های ضد فرهنگی آسیب زا ، به عنوان بهای کامروایی سیاسی، مصیبتی به مراتب بزرگتر از آسیب های مهیب اجتماعی است.
اعتیاد، تضعیف بنیان های خانواده و طلاق، بزهکاری ، فحشا ، جرح و جنایت، هنجار شکنی و قانون شکنی و … از جمله آسیب های اجتماعی است. اغلب این آسیب ها معلول است. آنها که با مردم رو راست نیستند، برای قربانیان اظهار تاسف می کنند اما حاضر نیستند با علل و عوامل انگیزاننده همان آسیب ها که نوعا فرهنگی و تربیتی و برآمده از ولنگاری های فضای مجازی است، مبارزه و مقابله کنند.
تولید انبوه جرم با ژست “روشنفکری و احترام به آزادی و حریم خصوصی” و سپس، رفتار سمبلیک و تجویز مُسکّن برای “قربانیان” که “آسیب دیده” نامیده می شوند، بی صداقتی و جفا در حق مردم است. زندگی فرد یا خانواده ای از هم می پاشد؛ چگونه می توان این مصیبت را آسیب خواند و با مُسکّن و اعانه جبران کرد؟به عنوان سوژه و دستمایه رسانه ها جالب است اما به عنوان کارنامه مدیران کم فروش؛ یک ظلم تمام عیار محسوب می شود. مسئولان در علاج این مسئله نباید شب و روز بشناسند. نمی شود اجازه داد سم به بدن فرد وارد شود و این روند ارتزاق مسموم ادامه پیدا کند و پزشک بگوید من فقط مسئول تزریق سرم غذا هستم و به سرمی که مواد مسموم به بدن بیمار وارد می کند، کاری ندارم!
آقای روحانی پارسال با اشاره به جلسه مسولان ذی ربط با رهبر معظم انقلاب خبر داده بود ” رهبر انقلاب در جلسه مقابله با آسیب های اجتماعی فرمودند برای مقابله با این آسیب ها، حتی آنهایی که به دین اعتقاد ندارند ،اگر ایران را قبول دارند باید با تمام توان وارد شوند؛ حتی اگر کسی در عشقش به ایران تردید باشد ولی در وجدان سالم او تردید نباشد. باید با تمام وجود برای مبارزه با آسیب های اجتماعی آماده باشد”. اینجا مرز وجدان و بی وجدانی است.
علی مطهری درباره همین جلسه می گوید “شنیدم رهبری خودشان ۶ ساعت وقت گذاشته‌اند و گزارش آسیب های اجتماعی را شنیدند و در برخی حوزه‌ها نیز گریه کرده‌اند”. وزیر بهداشت نیز نقل می کند که رهبری فرمودند “این جلسه، مهم ترین جلسه نظام است. این کاری است که هر کسی ایران را دوست دارد یا حتی هر کسی که وجدان دارد، باید به آن اهتمام ورزد”.
رهبر معظم انقلاب در سومین جلسه‌ی آسیب‌های اجتماعی که در تاریخ ۱۱ اردیبهشت ۹۵ با حضور مسئولان ارشد برگزار شد، تاکید کردند:
“درست است که ما در کشور در درجه ی اول مسئله اقتصاد را داریم و خود مشکلات اقتصادی هم یکی از آن عوامل ریشه ای این مفاسد، مورد توجه ما است، لکن مسئله ی مفاسد اجتماعی، یکی از بیماری هایی است که هر روزی که بر آن بگذرد و علاج نشود، عمق بیشتری پیدا می کند و علاجش دشوارتر خواهد شد.
اهمیت کار را، بزرگی مسئولیت را، خطرات ناشی از آن را آدم توجه بکند، آن وقت می فهمد که چه قدر باید در این زمینه تلاش کرد و شب و روز نشناخت.
چگونه یک مسئول یا یک عنصر مؤمن و انقلابی می تواند این کار بلندمدت را شبانه روزی و با تمام وجود پی بگیرد و خسته نشود؟ وقتی که حس کند خود او، جزئی از آن خانواده است و مشکل مردم، مشکل اوست. ما مردم را باید عائله ی خودمان بدانیم. ما مسئولین کشوریم دیگر … این ملت، این کشور، این مرزها، این فضای زندگی، عائله ما است.
رهبر انقلاب در ادامه همان جلسه خاطر نشان کرده بودند:
“به مسئله ی آسیب های اجتماعی در سطح کشور جوری نگاه کنیم که اگر این آسیب در داخل خانواده ی خود ما بود، آن جور نگاه می کردیم. اگر بنده یک بچه ی معتاد داشته باشم چه حالی دارم؟ اگر کسی در خانه یک دختر فراری از خانه داشته باشد چه حالی دارد؟ تصورش را بکنید، اگر این دختر از خانه ی دیگری هم فرار کرد، ما باید همان احساس را به خودمان تلقین کنیم ولو طبیعتاً نداشته باشیم…ما در واقع اهتمام مان به وضعیت مردم مثل اهتمام مان به داخل خانواده ی خودمان باشد.
انتظارم از مجموعه ی حاضر کارهای فوق العاده است؛ یک کارهایی هست که کارهای طبیعی دستگاه شما است و باید انجام بدهید، لابد هم انجام می دهید، بعد از این هم-این جلسه و امثال این جلسه باشد یا نباشد- انجام می دهید؛ این چیزی نیست که ما را قانع کند؛… یک کار فوق عادت انجام بگیرد، یک تلاش مضاعف انجام بگیرد”.
آیا در یک سال سپری شده ، به اندازه کافی چاره جویی در دولت و مجلس و قوه قضائیه صورت گرفته است؟ آیا به عنوان اولین و مهم ترین قدم، تدبیری درباره سالم سازی و “سم زدایی” از فضای بشدت مسموم فرهنگی و تربیتی و مجازی اندیشیده شده یا مثلا کاربرد و نقش تعیین کننده تلگرام و نظایر آن در انتخابات، راه هر نوع اصلاح امور و انسداد مجاری فساد تربیتی و فرهنگی را بسته است؟ وجدان برخی مدیران ما در معرض آفت زدگی و آسیب دیدگی جدی است.
نویسنده:
برچسب ها :آزادی ، آفت ، آن ، اجتماعی ، از ، است ، اشاره ، اصلاح ، اظهار ، اقتصاد ، اگر ، اما ، امور ، انجام ، انقلاب ، اولین ، ای ، ایران ، این ، با ، باز ، باید ، بر ، برای ، برخی ، برگزار ، به ، بهداشت ، بود ، بی ، بیمار ، پزشک ، جلسه ، چیزی ، حتی ، حضور ، حق ، خبر ، خواهد ، خود ، داد ، دارد ، دختر ، در ، دست ، دستگیری ، دولت ، دیده ، دین ، را ، راست ، راه ، رفتار ، رو ، روحانی ، روز ، زمینه ، ساعت ، سطح ، سومین ، سیاست ، شده ، شود ، طبیعی ، عوامل ، فرار ، فرهنگ ، فرهنگی ، فساد ، فضای ، قانون ، کار ، کرد ، کشور ، که ، گرفته ، ما ، مان ، مجلس ، مدیران ، مدیریت ، مردم ، مسئول ، مسئولان ، مشکلات ، معلول ، مهم ، مورد ، می ، نظام ، نیز ، نیست ، های ، هر ، و ، واقع ، وزیر ، وضعیت ، ی ، یا ، یک ، یکی
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰