دو موضع تحسین برانگیز،دو مرزبندی بر زمین مانده

دو موضع تحسین برانگیز،دو مرزبندی بر زمین مانده

آقای پزشکیان طی چند روز گذشته، ضمن تماس و مبادله پیام با سران جبهه مقاومت در منطقه و اعلام حمایت از آنها، مواضع بسیار خوبی علیه رژیم صهیونیستی گرفته، که بایسته تقدیر است.

او همچنین با حضور در برخی هیئت ها و محافل مذهبی، به ساحت امام حسین علیه السلام ادای احترام کرده و مرزبندی خود با جریان های ضد مذهبی را نشان داده است.

این دو رویکرد در کنار تاکید بر همدلی و کاهش اختلافات، سزاوار قدرشناسی است. منطقا باید از هر رفتار مبتنی بر اصول -ولو از افرادی فارغ از جناح و طایفه شما باشد- پشتیبانی کرد و با هر رفتار خلاف اصول -ولو از افراد هم جناحی سر بزند- مرزبندی داشت.

ملت ما با جبهه معارض خارجی و ادامه آن در داخل رو به رو بوده، و هر کس که دل در گرو اسلامیت و جمهوریت و ایران یکپارچه و قوی دارد، لاجرم باید با این دو جریان معارض، مرزبندی صریح داشته باشد.

آمریکا و انگلیس، دیکتاتوری پهلوی را بیش از نیم قرن به ملت ما تحمیل کردند و پس از آن هم تا امروز، از هیچ جنایت و خیانتی دریغ نکرده اند. تحریم های خصمانه و عهدشکنی گستاخانه در برجام، خباثت جاری آنهاست.

در داخل هم اشرافیت غربگرا سال ۱۳۸۸ هماهنگ با اراده غرب، در برابر رای اکثریت قاطع جمهور گردن کشی کرد و بنای داشت که نگذارد رئیس جمهور منتخب، دولت تشکیل دهد.

رئیس جمهور، آن روز نه با ۱۶ میلیون و ۳۸۴ هزار رای (۲ میلیون و ۸۰۰ هزار رای بیشتر از رقیب) بلکه با ۲۴/۵ میلیون رای مردم (۱۱ میلیون رای، بیشتر از رقیب) انتخاب شده بود. اما اشرافیت غربگرا ضمن ۸ ماه آشوب افکنی و ایجاد دودستگی، جرئت تحریم های فلج کننده را به دشمن داد.

۱۵ سال بعد، و در حالی که آقای روحانی با ادعای لغو تحریم ها به مدت ۸ سال در مسند دولت بود و امتیازات هنگفتی را هم به غرب داد، با توافقی پایمال، به علاوه تحریم های دو برابر شده مواجه هستیم.

در خباثت آمریکا و تروئیکای عهد شکن، همین بس که حتی حاضر نشدند مانند دیگر کشورها، انتخاب آقای پزشکیان را تبریک بگویند، بلکه آمریکا با توهین به رئیس جمهور منتخب، ادعا کرد انتخابات ایران را آزاد و عادلانه نمی داند.
آقای پزشکیان اگر می خواهد موفق باشد و به سرنوشت آقای روحانی دچار نشود، باید برائت از رژیم صهیونیستی را به رفتار آمریکا و تروئیکای عهدشکن توسعه دهد.

رژیم بی ریشه اسرائیل، بدون حمایت غرب، یک هفته هم دوام نمی آورد و صرفا سرانگشت مداخله آنها در منطقه است. بنابراین، اصل مرزبندی باید با رویکرد استعماری آمریکا و غرب باشد.

بله، مسیر دیپلماسی مسدود نیست، اما دیپلماسی، امروز آغاز نشده که از طرفین بخواهیم تنازل کنند. دولت قبل در ایران، حداکثر تنازل را کرده و با این وجود کلاه سرش رفته و زیان اساسی به کشور وارد آمده است.

بدین ترتیب دیپلماسی، صرفا می تواند از همان جایی آغاز شود که قطع شده؛ آنجا که طرف غربی، با گردن کشی توافق را زیر پا گذاشته و ضمن پشت هم اندازی، منتظر از پا درآمدن ایران در متن فشار حداکثری بوده است؛ (و البته سرشکسته شده).

در حالی که غرب سفت و سخت بر سر موضع ناحق خویش است، طرف ایرانی نمی تواند انفعال به خرج دهد و اگر چنین کند، دو چندان خسارت خواهد دید.

درباره جریان سیاسی هماهنگ با غرب هم، انتظار مشروع از رئیس جمهور و دولت جدید این است که با معرکه گردان های آشوب علیه جمهوریت، مرزبندی رئیس جمهور و دولت جدید باشند. آنها نه تنها ناقض رای مردم، بلکه بستر ساز تحریم های ۱۵ ساله بوده اند.

بدون این مرزبندی دوگانه، رویکرد های درست اخیر، جامع و مانع نخواهد بود.

نویسنده: