نجوای عاشقانه سردار شهید هرمزپور در سی و چهارمین سالگرد شهادتش

نجوای عاشقانه ما بود و پیکرت
بابا نگاه کن به غزل‌های دخترت
صدها ستاره محو نگاه حماسی ات
لبیک گوی، عاشق فرمان رهبرت
با یاد لحظه های غزل خیز جبهه ات
خمپاره بود و آتش و تصمیم دیگرت
رفتی هزار مرتبه باران گرفته است
ما مانده‌ایم و نام زبیدات و سنگرت
دارم مرور می‌کنم این شور و شوق را
شاید کمی تکان بخورد بغض دفترت
هر چند کودکیم پر است از نبودنت
امّا نشسته کنج دلم عطر پیکرت
باور نمی‌کنم که نباشی میان مان
تو زنده‌ای تمام جهان خیس باورت
بابا دلم گرفته برایت و باز هم
حس می‌کنم نشسته‌ام امشب برابرت
مادر هزار بار برایم سروده است
لحن نگاه و بوسه و لبخند آخرت
دریای بیکرانه عشق و غزل، پدر
هستیم تا همیشه دنیا شناورت

(دخترت، مرضیه هرمزپور)