این‌روزها، گرچه همه‌گیری کرونا مابین بیم بازگشت پیک چهارم و امید بر اجرای واکسیناسیون عمومی کشوری در جهت بُرش چرخه‌ی واگیری و در نهایت پایان دوران غم‌انگیز آن، بلاتکلیف مانده است، موضوعی است که به هرحال بخش قابل توجهی از انرژی و توان کشور را درگیر خود نموده و بحران حاکم بر آن مداوما، تمامی اقشار جامعه را در جایگاه‌های اجتماعی خود، بدون محدودیت و تفاوت درگیر نموده است. این چالش گسترده، "ابر قدرت قرن، کرونای ریزه‌میزه" در پس و پیش آدمیان، بیشتر از نگاه‌های مقابله‌ی کوتاه مدت، مورد توجه قرار گرفته و آن‌چنان روزمرگی همه را تحت تاثیر قرار داده است که کمتر کسی را می‌توان یافت که به زوایای بلندمدت کمتر به چشم آمده آن توجه داشته باشد. موضوعاتی که اگر نیک بنگریم، بیشتر از آنچه در ظاهر بر تمامی گستره جهانی تاثیر داشته است، خصوصا آینده جهان را قطعا متاثر خواهد نمود و اگر برای آن، اندیشمندان حوزه‌های مختلف دانش بشری، فکری اساسی و راهکارهائی ماندگار و دوراندیشانه ابداع و تدوین ننمایند، چه بسا تاثیرات آن خیلی بیشتر از تاثیرات وحشتناکی باشد که این روزها، تیتر نخست اخبار و دغدغه اصلی آدمیان گردیده است.
