به گزارش کرونا از یاسوج؛ از بلادشاپور به عنوان چشم و چراغ میراث تاریخی استان کهگیلویه و بویراحمد یاد می‌شود شهری که به بلندای تاریخ نام و آوازه داشته و نشان دهنده تمدن و فرهنگ شهرنشینی در استان کهگیلویه و بویراحمد است.
میراثی گرانبها که متاسفانه به دلیل سهلانگاری و بی‌توجهی دستگاه‌های مربوطه چیز زیادی از آن باقی نمانده و همین قسمت اندک باقی مانده نیز در حال از بین رفتن است.
میراثی گرانبها که بی‌سلیقگی مسئولان متولی در آن فریاد می‌زند و در صورتی که این بنای مهم و با ارزش تاریحی در یکی از استان‌ها و یا شهرهای دیگر ایران بود قدر آن را می دانستند و چنین وضعیتی نداشت.
میراثی گرانبها که علاوه بر لذت بردن گردشگران و دوستداران میراث تاریخی از آن قادر به ایجاد اشتغال برای جوانان بیکار شهر دهدشت نیز بود که تاکنون چنین نبوده است.
میراثی بلندآوازه که با حصاری ناموزون و بدترکیب از شهر جدید دهدشت جدا شده و اوج سهلانگاری این که در فصل بهار گوسفندان در آن مشغول به چرا هستند.!!؟
اما بلادشاپور کجاست و تاریخچه آن چیست؟
بلادشاپور نام بافت قدیمی شهر دهدشت در جنوب غربی ایران است. کاروانسرای این شهر در سال ۱۴۰۰ (ه ش) نماینده کاروانسرا های تاریخی ایران در سازمان جهانی یونسکو شده است.
دهدشت مرکز شهرستان کهگیلویه است و در استان کهگیلویه و بویراحمد واقع شده است. بلادشاپور در ناحیه گرمسیری غرب استان کهگیلویه و بویراحمد در حاشیه شهر دهدشت واقع است.
حال و روز ناخوش بلادشاپور
بلادشاپور به عنوان یکی از مراکز سکونت در دوره صفوی و بازرگانی با بندرهای جنوبی، نقش مهمی در اقتصاد و بازرگانی زمان خود داشته‌است.
بافت قدیمی بلاد شاپور با ۴۵ هکتار وسعت یکی از بزرگترین بافت‌های تاریخی ایران به شمار می‌آمد اما این بافت به دلایل توسعه شهرنشینی تخریب شد و هم اینک ۳۷ هکتار از این شهر قدیمی باقی مانده‌است.
در سندی که از عصر شاه عباس صفوی در سال ۱۰۸۶ هجری قمری به جا مانده نام این شهر قریه‌الدشت بوده که در زمان حکومت سلجوقیان به اوج رونق خود رسیده است.
با توجه به موقعیت جغرافیایی و استراتژیکی این شهر و اینکه کوتاه‌ترین راه میان بنادر جنوبی و اصفهان مرکز حکومت صفویان بود از اهمیت خاصی برخوردار بوده‌است.
وجود راه‌های سنگفرش شده و پل‌های متعدد و مرکزیت تجاری آن حکایت از این دارد که شاخه‌های فرعی جاده ابریشم از این شهر عبور می‌کرد.
وجود ارگ قدیمی، دو هزار خانه، مسجدها، گرمابه‌ها، کاروانسرا، زیارتگاه‌ها و برج و باروی گرداگرد شهر مجموعه بناهای باقی مانده از این بافت تاریخی است که بخشی از آن بازسازی شده‌است. سنگ لاشه، گچ، ساروج، خاک، نی و تنبوشه سفالی عمده‌ترین مصالح ساختمانی به کار رفته در بافت قدیم شهر دهدشت هستند.
بافت تاریخی دهدشت به شماره ۳ /۱۶۸۹ در سال ۱۳۶۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت تاریخی رسیده‌است.
کاروانسرا دهدشت
در ضلع غربی بافت تاریخی دهدشت کاروانسرایی به جا مانده از روزگار صفوی وجود دارد، این بنا دارای ۳۷ حجره و ۳۰ ایوان در جلوی حجره‌ها بوده که دور تا دور حیاط بنا شده‌اند. چهار ایوان بزرگ در چهار گوشه آن به شکل متقارن وجود دارد که هر ایوان به سه یا چهار حجره راه دارد و این کاروانسرا محل بیتوته بازرگانان آن روزگار بوده است.
کاروانسرای بافت تاریخی دهدشت در ضلع غربی بافت تاریخی دهدشت و در کنار مجموعه حمام کاروانسرا، امامزاده ابراهیم و امامزاده جابر واقع شده‌است. بنای فوق از جمله آثار شهر دوره اسلامی صفوی است که با دو ورودی در شمال و جنوب ساخته شده‌است. این بنا شامل حیاط و حجره‌های چهار طرف آن است. تعداد این حجره‌ها ۳۸ عدد و بعضی از آنها به همدیگر راه دارند.
این کاروانسرا که به‌طور کامل تخریب شده بود در سال ۱۳۶۹ با آزادسازی منطقه دهدشت، در قسمت پی بنا در عمق دو متری مورد شناسایی قرار گرفت و عملیات خاکبرداری و آواربرداری از آن آغاز شد. در عملیات خاکبرداری تمام قسمت‌های بنا مشخص شد.
بعد در سال‌های ۷۹ و ۷۸ اقدامات مرمتی شامل سنگفرش حیاط، آجرکاری پوشش بام، تعمیر حجرات جلوی کاروانسرا انجام شده‌است. البته در سال ۹۱ نیز بخشی از این بنای تاریخی مرمت شد. این کاروانسرا ۱۶۰۰متر مربع مساحت دارد. کاروانسرای بافت تاریخی دهدشت در سال ۱۳۷۹ با شماره ۳۵۵۱ در فهرست آثار تاریخی به ثبت ملی رسیده است.
به گزارش فارس؛ این شرح کوتاهی از شهر قدیمی دهدشت یا همان بلادشاپور است که به عبارتی تحت حفاظت میراث فرهنگی قرار دارد اما با گذری در آن شاهد خواهیم بود که به بدترین وجه ممکن حفاظت می‌شود و گویی این میراث تاریخی گرانبها اهمیت چندانی برای مسئولان کهگیلویه و بویراحمد ندارد.
انتهای پیام/
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰