الگوهای توسعه درون‌زا و مبتنی بر فرهنگ بومی است/ کشورها به دور از دغدغه‌های امنیتی به این مهم دست می‌یابند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری خانه ملت، محمدجواد جمالی نوبندگانی امروز (یکشنبه ۵ فروردین ماه) با حضور در یکصد و سی و هشتمین نشست اتحادیه بین المجالس IPU در ژنو در نشستی با موضوع صلح پایدار به عنوان ابزاری در دستیابی به توسعه پایدار به ایراد سخنرانی پرداخت که متن آن به شرح زیر است؛

جناب رئیس، خانم ها و آقایان

در ابتدای سخنانم مایلم گرم ترین درودهای خود را به نمایندگی از پارلمان کشورم به شما حضار گرامی و نمایندگان محترم پارلمان های کشورهای مختلف جهان ابراز دارم و تشکر ویژه نسبت به دبیرخانه مجمع بین المجالس به دلیل سازمان دهی و برگزاری این نشست بسیار مهم داشته باشم.بسیار خرسندم که فرصت حضور در این نشست و گفتگوی سازنده و مفید با هدف هم افزایی فکری و یافتن راهکارهای مشترک در رابطه با محورهای مختلف دستور جلسات این نشست با همکاری دیگر نمایندگان محترم پارلمان ها برای من فراهم شده است.

همکاران گرامی؛

امروزه جامعه جهانی بر این یافته گران سنگ که در نتیجه قرن ها مخاصمه و نزاع مسلحانه و قربانی شدن انسان های بیگناه بسیار، تخریب محیط زیست، زیرساخت ها و خسارت و ضررهای بسیار دیگر به دست آمده است متفق است که توسعه پایداردر فقدان صلح و امنیت در جهان میسر نخواهد شد. تنش، جنگ و فقدان امنیت سرمایه هایی را که بایستی در راه توسعه و رفاه عمومی کشورها صرف گردد از مسیر اصلی خود منحرف و در راه نظامی گری و مقابله با تهدیدات ساختگی قرار می دهد.

امروز توسعه پایدار در گِرو صلح و امنیت مثبت است تنها فقدان جنگ مسلحانه برای دستیابی به صلح پایدار کافی نیست، وضعیتی که در تنش و حالت نه جنگ و نه صلح باشد، نیز مخل امنیت و همزیستی مسالمت آمیز است حتی بایستی از این هم فراتر رویم در جایی که امنیت انسانی، عدالت، بهره برداری برابر از منابع آموزش و غیره وجود ندارد صلح و امنیت بین المللی تامین نخواهد شد.

در نتیجه جهانی شدن، امروز بشریت در یک دهکده جهانی زندگی می کنند لذا غیرممکن است که آثار عملکرد ما دیگران را متاثر نسازد. امروزه تهدیدات غالبا مشترک و فراگیر است. مثال بارز این ادعا محیط زیستی است که ما در آن زندگی می کنیم، خشکسالی، تغییر اقلیم، آلودگی هوا، ریزگردها، موارد بسیار دیگر ناشی از تخریب محیط زیست چه در نتیجه جنگ ها و چه در نتیجه تحولات صنعتی روزگار ما زندگی بشریت را در معرض خطر قرار داده است. سوالی که اینجا مطرح می شود این است که بشر امروز چه پاسخی به نسل های آتی خود در آنچه که به امانت در اختیار اوست خواهد داشت؟

از بُعد دیگر تهدیدات سخت افزاری چون تروریسم، جرایم سازمان یافته فراملی و دزدی دریایی تهدیدات مشترک دیگری است که مرزها را در هم می نوردد و همه کشورها را متأثر می سازد.

حضار محترم؛

همکاری میان کشورها تنها و بهترین راهکار مقابله با این تهدیدات است، تهدیداتی که امروز به قطع صلح و امنیت بین المللی را بر هم می زند همکاری نیاز امروز بشر در مواجه با تهدیدات نوین بشری است اما در عین حال باید توجه داشته باشیم که مقابله با این تهدیدات به صورت سخت افزاری ضرورتا امکان پذیر نیست. واقعیت این است که بایستی ریشه های این تهدیدات را مورد خطاب قرار داد فقدان عدالت، نابرابری در بهره مندی از فرصت ها، فقر، حقوق سرکوب شده بشری، عدم شناسایی حقوق جمعیت ها در کنار تحریک خارجی و سوء استفاده ابزاری از کاستی ها برای پیش بردن اهدافی خاص همه و همه موجب بی ثباتی و فقدان امنیت می شد.

حضار گرامی؛

باور ما بر این است که تحصیل صلح و امنیت بین المللی در میان کشورها براساس اصول و قواعد بین الملل و احترام و رعایت این اصول و قواعد همچون احترام به حاکمیت و مصونیت دولت ها برابری دولت ها، عدم مداخله در امور داخلی کشورها، عدم توسل به تحریم های یک جانبه اقتصادی، عدم تولید، انبار و کاربرد سلاح های نامتعارف و کشتار جمعی و … دست یافتنی است.

من از منطقه ای از جهان در جمع شما حاضر شده ام که صلح و امنیت آرزوی سخت دست نیافتنی برای اغلب مردمی است که دهه ها است قربانی مطامع نظام های سیاسی، اقتصادی سلطه جهانی و حکومت های غیر مردمی منطقه ای بودند. آرامش و رفاه را در زندگی خود تجربه نکردند و درگیری و تنش اتفاقات روزمره زندگی آنان است.

از شما می پرسم آیا در محیطی که تنش آلود توأم با تهدید و ارعاب، مداخلات خارجی، سرکوب و تحریم و محاصره دریایی است امکان رشد و شکوفایی وجود دارد؟ آیا مردم می توانند به توسعه پایدار دست یابند؟ در این منطقه به یُمن دخالت های نظامی خارجی، مداخله در امور داخلی کشورها به منظور تغییر اجباری دولت ها یا نگه داشتن حکومت های قبیله ای بر خلاف اراده اکثریت مردم آنها صلح و امنیت دست نیافتنی شده است در جایی که دغدغه اصلی مردم صلح و امنیت است چگونه می توانیم صحبت از ار تقاء فرهنگی، حقوق شهروندی،کرامت انسانی و توسعه اقتصادی به عنوان مولفه های تاثیرگذار بر توسعه پایدار داشته باشیم.

همکاران گرامی؛

علیرغم وضعیت خاص منطقه ای و جهانی در دستیابی به صلح و امنیت جمهوری اسلامی ایران ضمن تاکید بر مولفه فرهنگ به دلیل نقش تاثیرگذار آن بر توسعه همه جانبه کشورها بر این باور است که الگوهای توسعه درون زا و مبتنی بر فرهنگ بومی کشورها می باشد الگوهای توسعه وارداتی به دلیل مغایرت و ناهمخوانی با معیارهای فرهنگی و هویت ملی جوامع نمی توانند قابل اعمال و کپی برداری باشند. روشن است که باید اجازه داد هر کشوری بدون دخالت و فشار خارجی الگوی توسعه خود را متناسب با فرهنگ هویت ملی خود پایه ریزی و ابداع نماید بدیهی است زمانی کشورها به این مهم دست خواهند یافت که دغدغه های امنیتی آنان بر طرف شده و مصون از مداخلات خارجی در امر تصمیم گیری و اعمال حق تعیین سرنوشت خود باشند./

پایان پیام