ممنوعیت استفاده از نهر فرات به دستور عمرابن سعد/امام حسین(ع) چه خبری به عمر ابن سعد داد؟

عبید اللّه بن زیاد در روز هفتم محرم سال ۶۱ ضمن نامه‌ای به عمر ابن سعد از وی خواست تا با سپاهیان خود بین امام حسین(ع) و آب فرات فاصله ایجاد کنند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی چرام،  در کتاب ارشاد شیخ مفید و سایر کتاب‌های تاریخی ذکر شده که در روز هفتم محرم عبید اللّه بن زیاد ضمن نامه‌ای به عمر بن سعد از وی خواست تا با سپاهیان خود بین امام حسین(ع) و یاران، و آب فرات فاصله ایجاد کرده و اجازه نوشیدن آب به آن‌ها ندهد.

عمر بن سعد نیز بدون فاصله عمرو بن حجاج را با ۵۰۰ سوار در کنار شریعه فرات مستقر کرد و مانع دسترسی امام حسین(ع) و یارانش به آب شد.

دراین روز مردی به نام عبداللّه بن حصین ازدی که از قبیله بجیله بود فریاد برآورد: ای حسین! این آب را دیگر بسان رنگ آسمانی نخواهی دید! به خدا سوگند که قطره‌ای از آن را نخواهی آشامید تا از عطش جان دهی!

امام حسین(ع) فرمودند: خدایا! او را از تشنگی بکش و هرگز او را مشمول رحمت خود قرار نده.

حمید بن مسلم می‌گوید: به خدا سوگند که پس از این گفتگو به دیدار او رفتم در حالی که بیمار بود، قسم به آن خدایی که جز او پروردگاری نیست، دیدم که عبداللّه بن حصین آنقدر آب می‌آشامید تا شکمش بالا می‌آمد و آن را بالا می‌آورد و باز فریاد می‌زد: العطش! باز آب می‌خورد، ولی سیراب نمی‌شد. چنین بود تا به هلاکت رسید.

خبری که امام حسین(ع) به عمر سعد داد

مشهور است که عمر سعد پیش از واقعه کربلا هرگاه به مسجد وارد می شد هر کس نگاهش به او می افتاد بی اختیار می گفت: «هذا قاتل حسین بن علی علیه السّلام» این ملعون کشنده حسین بن علی علیه السّلام است.

مشهور است که عمر سعد پیش از واقعه کربلا هرگاه به مسجد وارد می شد هر کس نگاهش به او می افتاد بی اختیار می گفت: «هذا قاتل حسین بن علی علیه السّلام» این ملعون کشنده حسین بن علی علیه السّلام است، تا آن که روزی به خدمت حسین بن علی علیه السّلام آمد و عرض کرد، این سفیهان گمان می کنند که من قاتل شما خواهم شد. 

آن حضرت تبسم کرده و فرمود: آنها که این سخن را به زبان می آورند سفیه نیستند؛ کلمه حقی است که بر زبان ایشان جاری می شود. اما تو به یقین بدان ای عمر سعد، که پس از من یک بار شکمت را از گندم عراق سیر نخواهی کرد و زنده نخواهی ماند بعد از من جز چند صباحی.

قضیه همان شد که امام علیه السّلام خبر داده بود. به اندک زمانی مختار پیدا شد و هر یک از این ظالمان را به خصوص عمر سعد را به جهنم فرستاد، که بعد از آن ممکن نبود، و به همان وجهی که خدای بزرگ انتقام حضرت یحیی بن زکریا علیه السّلام را از طایفه بنی اسرائیل گرفته بود.

انتهای بیام/۷۰۴۴صبح زاگرس

امام حسین

نامه به عمرابن سعد