طلاق سیاسی دولت و اصلاح طلبان پیش از انتخابات ۹۶

در طول بیش از ۳ سال از دولت یازدهم، برخی از اصلاح طلبان به دولت حسن روحانی تحت عنوان رحم اجاره ای نگریستند. بی گمان طیف وسیعی از اصلاح طلبان نیز بر این امر معتقد بودند که با توجه به سوابق جریان اصلاح طلب در انتخابات سال ۸۸، حساسیت های پیرامون آن بسیار بالاست و فعال شدن مجدد ظرفیت هایش نیازمند گذشت زمان و محیطی است که دولت روحانی می تواند آن را فراهم سازد.

در ماه های اخیر، بخشی از حامیان دولت بر طبل خط اعتدال و میانه روی دولت بیشتر می کوبند و بر این نظرند که دولت توانسته در چند سال گذشته پایگاه اجتماعی مستقلی پیدا کند که به طور اخص به حمایت اصلاح طلبان احتیاج مطلق پیدا نکند. بر این اساس، بیش از آنکه حسن روحانی به اصلاح طلبان نیاز داشته باشد، این اصلاح طلبانند که به وی احتیاج دارند. در حالیکه زمزمه های عبور از روحانی در گوشه و کنار بلند شده ولی از سویی این نگرانی وجود دارد که “عبور از اصلاح طلبان” توسط دولت روحانی نیز کلید زده شود.

در انتخابات مجلس شورای اسلامی در اسفند ۹۴ و اردیبهشت ۹۵، هر چند شرایط عادی جلوه داده شد اما اتفاقات درون مجلس دهم نشان از ارجحیت تعامل دولت یازدهم با طیفی از حامیانش را داشت که به نظر دولت از عقلانیت سیاسی بیشتری نسبت به اصلاح طلبان برخوردارند و می توانند منافع دولت را در عرصه کلان سیاسی برآورده سازند. این حرکت به ویژه در انتخاب رئیس مجلس نمود واقعی پیدا کرد.

سخنان ریاست جمهوری در گفتگوی تلویزیونی با استقبال سرد روزنامه های اصلاح طلب روبه رو شد. “کمی شفاف‌ترآقای رییس‌جمهور!”، “ناگفته‌ها ناگفته ماند” و “منتقدان سخنان رئیس‌جمهور”، تیترهایی بودند که بر صفحه نخست روزنامه های اصلاح طلب نقش بستند.

نارضایتی اصلاح طلبان نسبت به عملکرد حسن روحانی کاملا مشهود است ولی محذوریت هایی باعث می شود تا نقدها نسبت به آن بسیار جست و گریخته باشد و کلیت جریان اصلاح طلب همچنان سیاست صبر و انتظار را برای سنجش اوضاع در آستانه انتخابات پیش بگیرند. ولی آنچه مسلم است دولت حسن روحانی و عملکرد سه ساله آن در حوزه سیاسی به ویژه، مطلوب اصلاح طلبان واقع نشده و از سوی دیگر، تداوم مشکلات اقتصادی نیز مطلوبیت این دولت را برای عامه جامعه کاهش داده است. اصلاح طلبان در ماه های باقی مانده دولت، نمودهای واقعی عمل به وعده ها را طلب خواهند کرد و به صورت مستقیم و غیرمستقیم، فشارهای خود را در ایجاد فوبیای عدم رای آوری روحانی بدون اصلاح طلبان را افزایش خواهند داد.

از سوی دیگر باید این موضوع را در نظر داشت، به هر حال با توجه به اختلافات بنیادی در حوزه سیاسی میان اصلاح طلبان و دولت تدبیر و امید، به احتمال اندکی پیش از انتخابات و به احتمال قوی تری پس از انتخابات، طلاق سیاسی میان دو جریان روی خواهد داد.

تنظیم خبر : امین کائیدی شادگان

نویسنده: