انسان های بزرگی نمایندگی مجلس را به من تأکید و تکلیف کردند

به گزارش گروه فرهنگی خانه ملت؛ لاله افتخاری یکی از بانوان پرکار مجلس هفتم، هشتم و نهم بوده که به دلیل فعالیت های قرآنی پیش از دوران نمایندگی و داشتن جایگاه همسر و فرزند شهید توانسته به خوبی از ظرفیت مجلس شورای اسلامی جهت حفظ و نشر آثار دفاع مقدس و ترویج فرهنگ قرآنی در جامعه و دستگاه های دولتی بهره ببرد.

او که همسر و فرزند شهید است عضو هیأت رئیسه کمیسیون فرهنگی مجلس بوده و ریاست چند فراکسیون از جمله فراکسیون قرآن، عترت و نماز و فراکسیون تازه تأسیس دفاع مقدس را بر عهده دارد.

افتخاری در گفت و گویی که با خبرنگار خانه ملت داشت از چگونگی آشنایی با همسرش، ماجرای شهادت پدر و همسرش و نحوه ورود به مجلس شورای اسلامی می گوید که در ادامه می خوانید:

* خانم افتخاری ابتدا چند سؤال درباره زندگی شخصی تان بپرسم. شما چطور با همسرتان آشنا شدید؟

افتخاری: ضمن آرزوی سالی مبارک و پر برکت برای تمام هموطنان، باید عرض کنم سال ها پیش مادرم جلسات قرآن در حوزه علمیه شهرستان شاهرود برگزار می کردند که مادر و خواهران همسرم در این جلسات حاضر می شدند. من هم بخشی از آموزش ها را به عهده داشتم و آنها با من آشنا بودند.

نهایتا خداوند قسمت را به گونه ای رقم زد که آنها برای خواستگاری آمدند و با پافشاری که داشتند نهایتا این ازدواج با موافقت بزرگترها و ما شکل گرفت. خطبه عقدمان را نیز یکی از بزرگان روحانی شاهرود خواندند.

* چند سال با همسرتان زندگی کردید و چند فرزند دارید؟

افتخاری: حدود ۹ سال با همسرم زندگی کردم. سه فرزند دارم که آنها نیز مشغول مشاغل آزاد و عضویت در هیئات مدیره شرکت های نیمه دولتی هستند.

* خانم دکتر همسر و پدرتان چگونه به شهادت رسیدند؟

افتخاری: پدرم و همسرم همواره کمک های مالی گسترده ای برای جبهه داشتند. پدرم محصولات کشاورزی باغ و زمین زراعی خود را برای جبهه ها می فرستاد. بعد زمانی که تصمیم گرفت به جبهه برود بزرگان شهر به ایشان گفتند نیازی نیست به جبهه رفتن نیست و ایشان می تواند در زمینه کمک رسانی به خطوط مقدم بیشتر مؤثر باشد اما در نهایت تصمیم به رفتن گرفتند و همراه همسرم به جبهه رفتند.

در جریان عملیات کربلای ۴ بود که هر دو به شهادت رسیدند. همسرم در میدان جنگ به شهادت رسید و پدرم مجروح شد و با فاصله یک هفته به شهادت رسیدند.

* عید امسال را کجا و چگونه می گذارنید؟

افتخاری: تحویل سال در کنار گلزار شهدای شاهرود هستم و مدت زمان عید چون منزل مادرم در شاهرود است و شخصیت محوری دارند معمولا میزبان گروه های مهمان از مسئولان و اقوام شهر هستیم که به دیدن ما می آیند.

* پیش از اینکه وارد عرصه نمایندگی شوید به چه کار و فعالیتی مشغول بودید؟

افتخاری: من پیش از نمایندگی و تقریبا از دوران طفولیت در حوزه قرآنی و فرهنگی فعالیت می کردم و در ۱۶ سالگی بود که رئیس حوزه علمیه خواهران شهرستان سمنان شدم. این در حالی است که آن زمان یعنی پیش از وقوع انقلاب اسلامی واقع سخت بود کسی با شرایط من بتواند به این شکل فعالیت قرآنی داشته باشد. بعدها عضو هیأت مدیره دانشگاه شدم و مدت طولانی نیز به امر داوری مسابقات قرآنی و پژوهش ها قرآنی مشغول بودم.

* چطور شد که وارد مجلس شورای اسلامی شدید؟

افتخاری: به توصیه برخی صاحبنظران و بزرگان که اول تأکید و بعد تکلیف کردند من وارد عرصه نمایندگی شدم. افرادی که به من این توصیه را کردند صاحبنظرانی بودند که سربازان واقعی ولایت بودند و نظر آنها برای من حجت بود که البته از نام بردن اسامی آنها معذورم.

* حالا که وارد مجلس شدید، راضی هستید؟

افتخاری: چون عرصه خدمت است بله راضیم.

* از عملکرد خودتان هم راضی هستید؟

افتخاری: البته در این مورد باید مردم نمره بدهند. اما به طور کلی توانستم در برخی حوزه ها که مغفول مانده بود وارد شده و تغییر و تحول هایی را با کمک همکاران علاقمند صورت دهم.

* شما از دوره هفتم وارد مجلس شدید درست است؟

افتخاری: بله.

* فراکسیون قرآن پیش از ورود شما به مجلس هم وجود داشت؟

افتخاری: پیش از ورودم به مجلس نه داخل مجلس و نه خارج از آن ساختاری وجود نداشت و صرفا فعالیت هایی مختصر و به صورت پراکنده و بدون مدیریت انجام می گرفت از این رو همان اوایل که وارد مجلس شدم بررسی کردم دستگاه ها در حوزه فعالیت های قرآنی چه کار کرده اند که کار خاصی هم انجام نداده بودند؛ نه انسجام بود، نه آینده نگری و نه برنامه ریزی لذا نیاز به توجه بیشتر داشت.

از طرف دیگر در جمع همکاران علاقمندانی بودند که در خدمت به قرآن باشند از این رو برای پاسخگویی به علاقمندی آنها، نیاز جامعه و استفاده از ظرفیت مجلس در این زمینه، فراکسیون قرآن، عترت و نماز را راه اندازی کردم.

* برنامه های فراکسیون قرآن و فراکسیون دفاع مقدس که ریاست آنها را عهده دار هستید برای سال ۹۴ چیست؟

افتخاری: برای فراکسیون دفاع مقدس که قرار است تنقیح قوانین و بررسی و پالایش آن را در کارگروهی که شکل گرفته است، انجام دهیم. ادامه برنامه شب خاطره و اجرایی کردن آنچه در اساسنامه این فراکسیون آمده و در ارتباط با تشکل ها و دستگاه ها و افرادی که یادگار دفاع مقدس هستند نیز در دستور کار است. همچنین تلاش داریم با استفاده از ظرفیت مجلس هرچه بیشتر در زمینه ثبت، ضبط و نشر آثار دفاع مقدس در داخل و خارج از کشور اقدام کنیم.

* با خارج از کشور چطور در ارتباط خواهید بود؟

افتخاری: با توجه به جریان بیداری اسلامی که در منطقه شکل گرفته است خانواده های شهدای زیادی هستند که باید فرهنگ مقاومت و استقامت در برابر تعدی دشمنان و پایداری برای ارزش ها را به آنها منتقل کنیم که این روحیه همواره زنده بماند. بر همین اساس با پارلمان ها و اشخاص صاحبنظری در ارتباط هستیم همچنین اتحادیه فرزندان شهدا را داریم که از طریق غیر مجلسی نیز تلاش می کنیم با برگزاری همایش ها کارهایی در این زمینه انجام دهیم که نمونه آن برگزاری همایش “جهاد ادامه دارد” بود که برای گرامیداشت شهید “جهاد مغنیه” در وزارت کشور برگزار شد.

* مقام معظم رهبری زمانی از فراکسیون ایثارگران مجلس خواسته بودند که برای انتقال فرهنگ ایثار و شهادت استفاده کنند. به نظر شما این امر چقدر تحقق یافت؟

افتخاری: این فراکسیون در راستای همان امر فعال است که از فرهنگ ایثار و شهادت یاد شود و توانسته در مناسبت های مختلف ملاقات هایی با افراد داخل و خارج کشور برنامه ریزی کند. از طرفی وقت بنده خودم را که همسر و فرزند شهید هستم معرفی می کنم خودش به نوعی تبلیغ این فرهنگ است. در نهایت هم تعاملاتی صورت می گیرد و بسترهایی برای ارتباط و همکاری بیشتر در این زمینه شکل می گیرد.

* خانم افتخاری شما به سفر راهیان نور رفته اید؟

افتخاری: بله چند بار رفته ام که به شکل مفصل در سال ۷۱ بود. بعد از آن هم به صورت مقطعی چند بار به این مناطق سفر کردم.

* تفاوت های مناطق جنگی را بین این سال ها چطور می بینید؟

افتخاری: در حال حاضر کارهای خوبی انجام شده و ساماندهی مناسبی صورت گرفته است. در آنجا راویانی حضور دارند که برای نسل جدید مسائل و خاطرات را به خوبی توضیح می دهند. در این زمینه ملاقاتی با دست اندرکاران راهیان نور هم داشتیم.

اما خب با این حال سال ۷۱ که به این سفر رفتم بسیار زیبایی ها بیشتر و منطقه هنوز بکر بود. شلمچه شلمچه ای بود که آدم احساس می کرد تازه جنگ تمام شده و هنوز بسیاری از وسایل رزمندگان جنگ همان جا مانده و چیزی عوض نشده بود. البته هنوز منطقه خطرناک بود ولی حالت طبیعی خود را داشت و حال معنوی خاصی به آدم می داد؛ دل شکستگی خوبی داشت./

پایان پیام