آیا ممکن است آقای روحانی رد صلاحیت شوند؟!/نطفه‌ای که همزمان با انعقاد سقط شد

در آن جلسه توضیح دادم که به نظر من رد صلاحیت آقای هاشمی هم قطعاً رخ نمی‌داد اگر از روزهای پیش ایشان تصمیم به شرکت می‌گرفت و موضوع را با رهبری مطرح می‌کرد. این پذیرفتنی نیست که در ساعت ۵ بعدازظهر و یک ساعت پیش از پایان ثبت‌نام کسی مثل آقای هاشمی به جمع‌بندی برای شرکت در انتخابات برسد و قبل از آن چنین تصمیمی نداشته باشد. من در ذهن ایشان نبودم و نیستم ولی غیرممکن است که یک انسانی سیاسی و عاقل پیش از آن تصمیم نگرفته باشد مگر اینکه فقط به لحاظ تاکتیکی آن را به تأخیر انداخته باشد. اصولا اتخاذ این تصمیم مبتنی بر یک فرآیند طولانی است و اینکه این مسأله به این مهمی را بخواهند در عرض یک ساعت پیش از پایان مهلت ثبت‌نام و از طریق تلفن با رهبری حل کنند که جز جایگاه رسمی، رفاقت نیم‌قرنی با یکدیگر داشته‌اند، قطعاً به منزله نوعی رفتار غیرطیبعی تلقی می‌شود و نتیجه آن نیز همان است که دیدیم. البته خوشبختانه رد صلاحیت آقای هاشمی به لحاظ رسمی بیشتر وجه ناکافی بودن توانایی جسمی و فنی یافت و الا بی‌معناست که کسی همچنان رییس مجمع تشخیص مصلحت بماند ولی صلاحیت سیاسی و اخلاقی برای ریاست جمهوری را نداشته باشد، مگر اینکه از نظر جسمی و فیزیکی و مسایلی از این قبیل رد صلاحیت شده باشد.
اکنون نیز همین وضع برقرار است. اگر نظام به هر دلیلی نخواهد آقای روحانی بیاید، این را در همین زمان یا ماه‌های آینده به هر نحوی که صلاح بدانند به اطلاع وی خواهد رساند و آقای روحانی هم کسی نیست که در برابر این تصمیم مخالفت کند و ثبت‌نام نماید تا رد صلاحیت شود، مگر اینکه قصد فرد از ورود به انتخابات ایجاد فضای جدید و ارتقای سطح مبارزه سیاسی باشد. در مورد احمدی‌نژاد هم همین ادعا صادق است. خبری که در این روزها منتشر شده است، نشان روشنی از این تحلیل است. زبان ادبیات به کار رفته (اگر اصل خبر درست باشد که به نظرم معقول می‌آید)، نشان از پرهیز حکومت از این است که انتخابات به یک چالش دوقطبی و مخرب تبدیل شود است. انتخابات سال ۱۳۹۶ باید مثل ۱۳۹۲ به گونه‌ای باشد که همه (بازنده و برنده نتیجه) پس از انتخابات نفس راحتی بکشند نه آنکه تازه شروع دعوا باشد. بارها نوشتم حضور انتخاباتی احمدی‌نژاد مخالف برجام است و حکومت هزینه برجام را داده و باید ثمرات آن با بچیند و با حضور احمدی‌نژاد نه تنها این ثمرات به باد می‌رود، بلکه هزینه‌ها هم بیشتر می‌شود. دوستان و طرفداران احمدی‌نژاد عصبانی می‌شوند که این چه حرفی است که بنده می‌زنم، و بعد برای رد این نظر دست به دامن آقای هوشنگ امیراحمدی شدند تا بلکه برایشان نسخه‌ای در جواب این گزاره بپیچد. البته به نظر من احمدی‌نژاد اگر هم می‌آمد، باز هم در برابر روحانی شکست می‌خورد ولی هزینه انتخابات برای نظام بالا می‌رفت. به علاوه حضور وی با مخالفت شدید روحانیت قم مواجه می‌شد ضمن این که شکاف بزرگی در میان اصولگرایان بوجود می‌آمد و این چالش‌هایی نبود که نظام آن را بپذیرد. متأسفانه طرفداران آقای احمدی‌نژاد از نوعی ساده‌اندیشی در سیاست در رنج هستند. البته همه گروه‌ها کمابیش در مقاطعی به این ساده‌اندیشی دچار می‌شوند ولی اینکه به مدت زیاد دچار این بلیه بود، اتفاقی است که فقط در میان آنان رخ می‌دهد. کسانی که حتی متوجه نبودند رحیم مشایی یک شانس یک درصدی هم برای حضور انتخاباتی نداشت ولی با سلام و صلوات او را ثبت نام کردند، و البته هنوز هم متوجه نشده‌اند که شانس مشایی در بهار ۱۳۹۲ برای حضور در انتخابات بیشتر از شانس احمدی‌نژاد در بهار ۱۳۹۶ برای چنین حضوری است. اگر هم الآن کاری به او ندارند به این دلیل است که او را تمام شده می‌دانند و نمی‌خواهند دوباره در سطح جامعه مطرح شود ولی حیف که متوجه نمی‌شوند و دوباره درصدد وارد شدن به بازی هستند.
احمدی‌نژاد که پرنده‌اش بسته شده بود، الآن هم این بسته بودن رسمیت یافته است، ولی آقای روحانی یا نمی‌آید و یا اگر بیاید رد صلاحیت معنایی ندارد. بنابراین باید درباره این فکر کرد که چگونه باید آمد و فضای سیاسی را شکل داد؟