من قطاری دیدم، که سیاست می برد و چه خالی می رفت

الان که دارم این مطالب را می‌نویسم از اولین مطلبم که در هفته نامه ایثارگران چاپ شد، ۱۱ سال می‌گذرد و هفت هشت سالی هم از اولین مطلبم در جام جم سپری می‌شود. هنگامی که به اسامی نویسندگان هفته نام ایثارگران سری می‌زنم متوجه می‌شوم که بیش از ده سال پیش چه نیروهای فرهنگی فعالی در این جریده قلم زده‌اند و هر یک به سرعت پراکنده شده‌اند و پس از آن دیگر رسانه ها را به خاطر می‌آورم که خودم از تاسیس تا سال ۸۷  در آن ها مشغول بودم و شاهد بودم که در زمانی تا چه میزان نیروهای فرهنگی قلم بدستی در آن ها بودند و کار آهسته آهسته و گاهی به یک باره از دست رفت و دوستان همه رفتند و کسی دیگر از آن نیروهای خلاق  نماند؟

من قطاری دیدم، که سیاست می برد و چه خالی می رفت!!!!

چرا؟

فارغ از این که جواب این چرا چیست مهم‌تر آن است که از خویشتن بپرسیم که اصلا این چرا مهم است؟ زیرا به عقیده من در این سال‌ها کمتر کسی اصلا در این شهر به عنوان یک دغدغه قلم و نویسندگی برایش مهم بوده است و اساسا مطبوعات و نویسندگی در آن اصلا مبحث قابل توجهی به حساب نمی‌آمده که حالا بخواهد نویسندگانش بروند یا بیایند.

هنگامی که خواستم مقاله‌ای در مورد کرونا نیوز و عملکردش بنویسم نخست از خودم پرسیدم که آیا کرونا نیوز و امثال آن اصلا برای اهالی قدرت این بلاد اهمیتی دارد و اهالی قدرت که هیچ اصلا برای خود اهالی فرهنگ اهمیت دارد. یعنی اگر از فردا بگویند که  کرونا نیوز  را بستند، اصلا کسی می‌پرسد که چگونه شد.

اما از طرف دیگر آن چیزی دیگری هم که نمی‌شود از آن گذشته مقوله ایدئولوژی و ایدئولوژی زدگی در همه چیز و همه جا است. رسانه‌هایی فراوانی از اصولگرایان آمدند و هدفشان احیای ارزش‌ها و نوشتن از انقلاب اسلامی و آرمان‌هایش بود. فارغ از آن که برای رسیدن به میوه شما باید درخت را از دانه و ریشه بکارید. برای آن که از انقلاب و آرمان‌ها بنویسید باید اول نویسنده شوید و بعد آن گونه بنویسید و اساسا نگاه ایدئولوژیک نگاه وارونه‌ای است که از میوه می‌خواهد به ریشه برسد. با این حساب بسیاری از جوانان قلم به دست از همان ابتدا راهشان از این رسانه‌ها جدا می‌شد زیرا آن‌ها می‌خواستند بنویسند و آن رسانه‌ها  می‌گفتند که نوشته و متن و محتوایش آماده است، تو فقط بیا و همان‌ها را تکرار کن. مانند نقاشی کودکان پیش از دبستان که باید دورن خطوط را رنگ می‌کردند و خودشان طرحی برای کشیدن نداشتند. کم کم همان نویسندگان سابق و همکار با این رسانه‌ها هم برای خود صاحب فکر شدند و این بلوغ برای آنان جرمی بود که محکومیتش چیزی جز جدایی از بستر قبلی نبود.

یعنی این ایدئولوژی زدگی هم از ابتدا یک سری نویسندگان را از سیر حرکت جدا می‌کرد و هم در انتها یک سری را به اجبار دور می‌ریخت زیرا در این نگاه جواب تمام مسائل از پیش مشخص است و نویسنده تنها باید بیاید و همان جواب ها را بدهد. بگذریم‌…

لیکن کرونا نیوز هم باید بداند که او نیز در معرض همان چیزی است که رسانه ها در معرض آن بودند و همانا جدا شدن نویسندگان و نخبگان فرهنگی از آن است.

نویسنده: