به گزارش خبرنگار خبرگزاری خانه ملت، علی اکبر کریمی نماینده مردم اراک، خنداب و کمیجان در مجلس شورای اسلامی یادداشتی پیرامون جلسه شورای اداری شهرستان اراک در اختیار این خبرگزاری گذاشت که در ادامه می خوانید:

شنبه دوم مردادماه درجلسه شورای اداری شهرستان اراک برلزوم توجه ویژه به موضوع آلودگی هوای اراک تاکید شد. موضوعی که مایلم درخصوص آن با صراحت درپیشگاه مردم عزیز چند سطری را نگارش کنم.

بی تردید سرپوش گذاشتن بر مسائل مربوط به آلودگی هوا و برخورد سیاسی با آلایندگی شرکت ایرالکو، ظلمی آشکار به شهروندان اراکی است. درشرایط کنونی به علت غفلت مسئولان کشوری و استانی مدت مدیدی است که زخم کهنه آلایندگی در اراک عفونی و سرطانی شده اما انگار توجه و رسیدگی درکار نیست. آلاینده های هوا سال گذشته برای ۳۷ روز امکان نفس کشیدن را از ریه های مردم اراک گرفتند و مردم این شهر فقط ۳۲۸ روز در هوای نسبتا پاک نفس کشیدند.

اما امسال با افزایش بیشتر آلایندگی ها نسبت به سال گذشته فقط طی مدت چهارماه ابتدای سال، ۴۵ روز آلوده داشته ایم. بحث در مورد پدیده نوظهور ریزگردها در این مقال نمی گنجد و روی سخن با شاخص ترین آلاینده زیست محیطی اراک یعنی صنایع آلاینده است. جلسات متعدد، نشست های مکرر، وقت کشی های زیاد در مسیرمقابله با آلودگی هوا که باعث نابودی سلامت مردم می شود تا چه زمانی و با چه توجیهی تداوم خواهد یافت؟!

با توجه به مصوبات گذشته و بر اساس سوابق موجود، ششم دی ماه سال ۹۴، ششمین جلسه کارگروه کاهش آلودگی هوای اراک برگزار شد و با استناد به آرشیو رسانه ها درآن جلسه مصوب شد تمامی دیگ های خطوط قدیمی آلاینده ایرالکو از مدار خارج شوند. آیا با گذشت نزدیک ۷ ماه از آن تاریخ نباید وعده هاعملی می شد چنانچه درآن جلسه مقررشده بود اگر کارخانه ایرالکو به تعهداتش عمل نکرد مطالبه به حق مردم از مجاری قانونی پیگیری شود، آیااینگونه شد؟!

پر واضح است که با نهایت تاسف مثل همیشه خروجی دودکش این صنعت پردرآمد، ترکیبات مضر شیمیایی فلوئوردار را همچنان راهی ریه های شهروندان می کند. سایه سنگین سیاسی کاری مدیران بر کارخانه این فلز سبک، سنگینی بار گناه ِ مسببان تنگی نفس در اراک را دوچندان کرده است. چرا باید میلیاردها تومان ثروت صنعت آلومینیوم برای مطامع سیاسی به جیب وکلای حقوقی فرصت طلب و باجه داران باج خواه سرازیر شود؟! چرا باید پرونده های حقوقی متعدد توسط مدیران شرکت ایرالکو در محاکم قضایی برای شکایت علیه منتقدان و مدافعان سلامت مردم طرح شود؟! پای همه را به دادگاه باز کرده اند و فریاد مدعیانه صنعت سبز بودنشان گوش فلک را کر کرده است. از محیط زیست و دیگر دستگاه ها و مدعی العموم همه را به چالش کشیده ومدام به دنبال به کرسی نشاندن حرف ناحسابی هستند. گیریم برنده کاغذ بازی های این چنینی باشند، درمحضر خدا و در دادگاه عدل الهی چگونه پاسخ خانواده های کودکان معصوم سرطانی را می دهند که محل زندگی آنها را در رتبه بندی بیماران سرطانی به مقام اول رسانده اند. چگونه با ترفندهای کاسبکارانه و سیاسی کاری های شخصی نگر خود را مبری از هرگونه گناهی می دانند در حالی که بیت المال را برای منکر شدن واقعیت ها هزینه می کنند؟!

تاکتیک های فرار رو به جلو، پاک کردن صورت مسئله و توپ را به زمین دیگران انداختن دیگر کاربردی ندارد. وقت آن رسیده که سرشان را از زیر برف بیرون آورده و با دولت و مردم طلبکارانه سخن نگویند و همه را بدهکار خود ندانند. اینکه برای اجرای مصوبات هیات دولت بر مردم منت بگذارند و گروکشی کنند، واقعیت رنگ نمی بازد و هر روز ابعاد ظلم در حق مردم اراک عمیق تر از قبل می شود.

کسانی که طبل رسوایی دریافت حقوق های نجومی آنها در شهر و کشور طنین انداز شده، بیکاری کارگران زحمتکش و تلاشگر ایرالکو که با عرق جبین و حقوق های ناچیز چرخ این صنعت را می گردانند، بهانه نکنند زیرا کارکنان زحمتکش و فهیم شرکت ایرالکو در سال های گذشته بیشترین خسارت ها را از مدیریت های منفعت طلب و سیاسی کار متحمل شده اند.

همین دیروز پنجم مرداد را خاطرنشان می کنم جایی که امروز بر صندلی آن مجموعه تکیه داده اند و برای حفظ میزهایش دست به هر معامله ای می زنند و با غرور در کارگاه هایش قدم برمی دارند، رد پای مردان شهیدی به یادگار مانده است که برای پشتیبانی جبهه ها و تقویت صنایع دفاعی کشور از جان خود گذشتند و در سنگر صنعت به فیض عظیم شهادت نائل شدند.

آنها  باهدفی مقدس رفتند که مردم بمانند و افسوس که اکنون برخی مدیران با اهدافی نامقدس حاضرند هر ظلمی درحق مردم روا دارند تا خود در منصبشان باقی بمانند. اینجانب در پایان با فریادی رسا از حنجره دود آلود مردم نجیب اراک تاکید می کنم باید یکبار برای همیشه تکلیف آلایندگی کارخانه آلومینیم مشخص شود و در اسرع وقت بدون اخراج حتی یک کارگر خطوط قدیمی این شرکت از مدار خارج شده و کارگاه پخت آند این کارخانه نیز در محل پیش بینی شده و خارج از شهر اراک استقرار یابد.

به عنوان یار همیشگی مردم شهر و دیارم با شعار «سازش با تولید کنندگان هوای آلوده در اراک، هرگز» تا پاک شدن هوا از سموم صنعتی از پای ننشسته و تا حصول نتیجه مطلوب و مورد پذیرش مردم با توکل به پروردگار پیش خواهم رفت./

پایان پیام