این یک فراخوان است ، بیایید انقلابی بمانیم

این مدل رفتار جهادی در هر قسمتی از صحنه های سیاسی،اجتماعی، فرهنگی و دفاعی و اقتصادی که به میدان آمد، بالندگی خود را به سایر مدلهای بومی و غیربومی به اثبات رساند و به راحتی توانست به سایر نقاط مشتاق دنیا صادر شود. به نمونه هایی از این رفتار انقلابی در صحنه های مختلف اشاره می کنیم.

۱- ساده زیستی

ساده زیستی امام را می توان بعنوان یک اصل انقلابی دانست ، این مدل اندیشه کلاسیک شخصیت های سیاسی، انقلابی دنیا را در هم کوبید چنانچه کسی باور نمی کرد رهبر بزرگ یک مردم انقلابی در روستایی در جماران در حسینیه ای ساده و گلی بتواند دنیا را تکان دهد، تاجایی که سادگی این مکان باعث بهم ریختگی وضعیت روحی و جسمانی آقای وزیر خارجه وقت شوروی در تقدیم پیام آقای گورباچف به امام شد.طوری که دستان این مردکهنه کار سیاست به لرزه افتاده بود.

۲-پایبندی به اصول دین در مناسبات سیاسی

اصل انقلابی دیگر پایبندی به اصول دین در مناسبات سیاسی است.رهبر عظیم الشان انقلاب طی سفری که در دوران ریاست جمهوری شان به آفریقا داشتند، وقتی وارد فضای ضیافت شام رئیس جمهور کشور مقابل شده و متوجه صرف مشروبات الکلی در آن محل می شود ، بر پایه رفتار انقلابی و پایبندی به اصول دین در مناسبات سیاسی صحنه اجلاس را ترک می نماید .

۳-ارائه مدل انقلابی در حوزه دفاعی

رفتار سرداران دفاع مقدس از قبیل سردار باکری،سردار همت،سردار سلیمانی،…با زیردستان خود و بکارگیری اصول دینی در رزم با دشمن از سپاه و بسیج، مدلی انقلابی از ارتش های آزادیبخش را ایجاد کرد که امروزه این مدل در لبنان،سوریه،فلسطین،یمن،عراق و… بسیار کار ساز است و مدل انقلابی این حرکت یعنی سردار قاسم سلیمانی توانسته است سر سلسله جنبان مقاومت اسلامی در خاورمیانه گردد.

۴-مدل انفلابی یک رئیس جمهور مردمی

شهید رجایی رحمه الله علیه توانست مدل یک رئیس جمهور انقلابی را به جهانیان ارائه دهد که امروز به شدت نیازمند ترویج و توسعه این مدل در جامعه اسلامی هستیم.

۵-مدل انقلابی یک جهادگر

در اوایل انقلاب، جوانان انقلابی کشور، در یک اراده انقلابی عزم خود را جزم کردند تا چهره فقر و محرومیت را از کشور بزدایند و حماسه جهاد سازندگی در کل مناطق روستایی کشور شروع و حلاوت آن رفتار هنوز در ذائقه ی مردم باقی است.

شاید دهها مدل از رفتار انقلابی در صحنه های مختلف را می توان از ابتدای انقلاب برشمرد و متاسفانه باید گفت؛ عمر پاره ای از این رفتارها کوتاه بود و سایر مدلهای غربی و بومی غیر انقلابی جای آنرا گرفته است.

ویژگیهای رفتار انقلابی عبارت بود از:

این ویژگیها باعث نزول برکات خداوند عظیم الشان بر اقوام انقلابی و ایجاد توفیق فوق العاده برای امت اسلامی شد که پیروزی انقلاب اسلامی و اداره جنگ تحمیلی از موارد بارز آن است.

سوال اصلی و اساسی این است که آیا در رفتار انقلابی صاحبان انقلاب ، عمل انقلاب بر پایه گرایشات سیاسی انجام می گرفت؟

آیا اصول حاکم بر رفتار انقلابی از چارچوب های حزبی منبعت می شد؟

جایگزین کردن رفتار بر پایه تمایلات حزبی به جای رفتار بر پایه انقلابی ما را به کجا رسانده است؟

آیا زمانی که همه با هم در دفاع از کشور وارد میدان شدیم، مرزبندی حزبی داشتیم و کشور را به قطب بندی سیاسی تقسیم بندی کرده بودیم؟

آیا زمانی که در مقابل توطئه منافقین ایستادیم،خط کشی های سیاسی داشتیم یا همه انقلابی بودیم؟

وقتی با اندیشه های امام راحلمان جهانی شدیم و نهضت خود را به دنیا معرفی کردیم،کشور را دو قطبی و چندقطبی کرده بودیم؟

واقعیت این است که تقسیم بندی های حزبی وکوفتن بر طبل چند قطبی سازی می تواند عوارضی بسیار جبران ناپذیر بر انقلاب تحمیل نموده و باعث محرومیت از برکات وحدت انقلابی شود بنابراین نباید فرصت های انقلابی را جهت توسعه و تعالی کشور بسوزانیم و چنان نباشد که آیندگان این مقطع از انقلاب را مقطع فرصت سوزی نام بگذارند زیرا عملاً ثابت شده است وقتی مملکت دو قطبی می شود ، قطب حاکم مجبور می شود استعدادهای قطب دیگر را خانه نشین کند و فرصت خدمت گذاری را از آنان بگیرد در حالیکه چشم پوشی از ظرفیت نیروهای موجود در کشور به صرف عدم تشابه حزبی باعث محرومیت کشور از این نیروها می شود در حالیکه مملکت نیازمند استفاده از تمام ظرفیت های ملی است.

وقتی حزب حاکم رقیب را خانه نشین می کند؛ خود را از استعدادهای مدیریتی طرف مقابل محروم می کند و در این رابطه رقیب خانه نشین نیز تلاش می کند مانع تحرکات و اقدامات جریان حاکم باشددر حالیکه این اقدام با مدل انقلابی تفاوت فاحشی دارد .

آیا نمی شود تعلقات حزبی و محفلی را فدای آرمان های مقدس توسعه همه جانبه کشور نکنیم؟

آیا نمی شود به دوران اوایل انقلاب و دفاع مقدس برگردیم و انقلابی باشیم؟

آیا نمی شود برای رفع محرومیت از کشور و منطقه همه انقلابی و خادم باشیم و خط کشی های سیاسی را کنار بگذاریم؟

آیا نمی شود نظیر اوایل انقلاب مدل رفتار انقلابی برپایه اخلاق ،اخلاص، جهادگری،دین محوری و مردم مداری را محور قرار دهیم؟

آیادقیقاً راه نجات و تعالی کشور و مردم، از مسیر رفتار انقلابی عبور نمی کند؟

آیا این کلام رهبری عظیم الشان انقلاب یعنی همدلی هم زبانی دلالت بر رفتار فوق حزبی ندارد؟

بنظر می رسد، در صورت عدم تغییر رفتار فعلی و رفتار بر پایه منویات حزبی و جناحی و عدم تمکین بر مدل کارآمد انقلابی را جایگزین ، طلایه دار از دست دادن فرصت ها خواهیم بود.