مراسم نوروز وهفت سین/.بقلم فیروز حسنی رئیس انجمن شاهنامه گچساران

مراسم نوروز-فیروز حسنی-گچساران
سفره عید:سفره ای تمیز ،ریشه دار که معمولا جزو جهزیه مادر خانواده بوده وبافت هندوستان .این سفره ویژه عید بود ودر هیچ مراسمی استفاده نمی شد.با وجود تمیزی سفره پیش از استفاده آن را می شستند و روی طناب رخت می انداختند واینجا شوق وذوق عید آغاز می شد.
آیینه کتاب مقدس را بر سر سفره می نهادند وپول هدیه پدر خانواده را از لای کتاب مقدس می گذاشتند تا برکت پیدا کند.
شمع:شمع را قبل از تحویل سال پدر خانواده روشن می کرد.
ماهی:ماهی قرمز بعدا به سفره ها اضافه شد .معمولا در سابق پخته وسبزی پلو سر سفره می گذاشتند.
تخم مرغ رنگی:تخم مرغ را بچه ها رنگ می کردند ۱-درپارچه ای رنگی که رنگ می داد تخم مرغ را می پختند
۲-باپوست پیاز می جوشاندندبرای رنگ طلایی یا قهوه ای
۳-با برگ گلها سبز یا سرخ می کردند
تخم مرغ سفید:یک تخم مرغ سفید نپخته روی آیینه می گذاشتند وعقیده داشتند که وقتی سال تحویل می شود روی آیینه می چرخد.
سنبل و سرو وشمشاد:این گیاهان وگلهای دیگری که فصلشان بود سر سفره می گذاشتند
سبزه:عقیده داشتند حیف است سبزه را سبز کرده ودور انداخت ، بنابراین در کمی خاک سبزه می کاشتند وتا روز ششم فروردین برسر سفره می ماند بعد آن را که معمولا دو عدد بود در باغچه می کاشتند.
بین آن دو سبزه برسرسفره یک آتش روشن می کردند…..(همازور (hemazur
اسفند،زاج،کندر:علاوه بر اینکه برسرسفره زاج وکندر گذاشته می شد ،هنگام عید ودر ایام عید اسفند وکندر دود می کردند.وحتما هر روز صبح با وجود سردی هوا پنجره های خانه را می گشودند تا آفتاب فروردین به داخل بتابد ویادآور اسطوره شاه جمشید باشد.
شیرینی ،آجیل،کماج و کماج سن ،چنگمال ، نان وسبزی :این خوراکی ها حتما سر سفره بود
کوزه نو ونارنج:جای کوزه پارسالی که در مراسم خانه تکانی با شادی به زمین زده وشکسته می شد ،کوزه ای نو برسرسفره گذاشته و برسر کوزه نارنجی می گذاشتند وعقیده داشتند که نه رنج را ازبین می برد.
جاروی نو،نمک،کبریت:هرسه برسر سفره بود.
آیینه وگلاب پاش :حتما بر سر سفره گلاب پاش گذاشته می شد .آیینه کوچکی که عکس امشوزرتشت بر روی آن تصویر کشیده می شد.
شیر ونقل سفید:جامی شیر شاید یادآور هفت شین بوده ونقل سفید هم از واجبات بود .خانواده های سوگوار به جای نقل از شکلات قهوه ای استفاده می کردند.
آش رشته:آش آخر سال وآش اول سال باید پخته می شد.معمولا آخرین شب حبوبات آش را بار می گذاشتند ومقدار کمی رشته می ریختند ،با آغاز سال نورشته ی بیشتری می ریختند (می شد رشته آخر سال واول سال)
یک کاسه از آش با تزیینات برسر سفره قرار می گرفت واین آش را بیرون نمی دادند تا رشته ی خوشحالی درون منزل بیرون نرود.
سکه:یک ظرف سکه سر سفره می گذاشتند .
اُوزُمزُم:در یک کاسه ی رویی سفید شده آب و در آب آویشن-انار-گردو-بادام-پسته…می ریختندوپس از مراسم عیدانه دانه ها را می کاشتندونشان برکت بود.
انار:نشانه برکت وپردانگی بودوبه عروس وداماد انار هدیه می دادند.
آویشن:علاوه برآویشن در آب بر روی سفره آویشن می پاشیدند وکمی را در کنار سرو وشمشاد سفره می گذاشتند وبه هرکس برای عید دیدنی می آمد مقداری آویشن و برگی سرو می دادند.
عکس:دور سفره عکس خانوادگی می گرفتند
عید دیدنی:معمولا مردان صبح زود به عیددیدنی می آمدند و زن وبچه ها در طول روز .اولویت با خانواده های بزرگتر فامیل بود.عزیز از دست داده ها وعروس ودامادها هم بعد از بزرگان فامیل.
هنگام ورود میهمان در دست هر کدام مقداری گلاب ریخته می شد وبعد آیینه جلو صورتشان گرفته می شد تا تصویر خود را ببینند واین نشانه خوشبویی و روشنی بود
پذیرایی با آجیل وشیرینی ومیوه بود.
عیدی را سر سفره میزبان می گرفتند.
کوتاه شده از هاشم رضی-جشن های آب-بهجت-۱۳۸۳-ص-۱۲۸ تا۱۳۱-نرگس احمدپور-گچساران

تنظیم خبر : امین کائیدی شادگان

نویسنده: