هیئت نظارت بر مطبوعات خانه رسانه های ایران

خانه یعنی جایی که من با عشق و ارامش و دلی خوش و مهربان چشم به دنیا باز می کنم و از دنیا می بندیم و این چقدرخوب می شد که همیشه یادم باشد یکی هست که می توان با  کار هر چند کوچک من شاد شود و کمکی کرده باشیم.

پس یادمان باشد همیشه به کسانی که از ما پایین تر هستند و به کمک ما نیاز دارند کمک می کنیم و دل انها را هر چند کوچک شاد کنیم.

اگر خانه را معنی کنیم می شود سقفی بالای سرمان تا محفوظ باشیم از اسمان بزرگ که گاهی از سرخشم سرما و طوفان و سیل نازل می کند و گاهی از سر عشق باران و برکت! چرا می گوییم گاهی! زیراکه زمانی ما خانه ایی داریم با سقفی بلند و دیوارهای سنگی و جایی گرم و نرم تا از سرما  و طوفان در امان باشیم و آسیبی به ما نرسد می توان معنی کرد اسمان برایم برکت نازل کرده است.

اما زمانی که در گوشه ایی از دنیا روی یک تکه ی کاغذ یا کارتن درکوچه و خیابان که تنها سقف بالای سرمان اسمان است و از فقر و تنگدستی اشیانه ایی جزان نداریم می شود خشم! و چرا خشم! خشم خدا برای این نا عدالتی بین بندگانش…..

عده ایی خانه های مرفح و بزرگ دارند و عده ایی زیرپایشان فرشی ژنده و پاره… آری هیئت نظارت بر مطبوعات خانه ای است برای رسانه ها … خانه ای که مرفح نیست ولی برای ما رسانه ها هست.

دیروز مهمان خانه ی خودمان بودیم ٰٰ؛ مهمان ناخوانده …

دبیرخانه ی این خانه شخصی را درون خودش داشت بنام آقای جهانی که آنقدر ما را با مهربانی و عشق مورد پذیرش قرار داد که ما یک مرتبه معنی خانه را فهمیدیم…

آری دیروز ما مهمان این خانه بودیم که در تهران – خیابان قائم مقام فراهانی – کوچه هشتم قرار داشت و هر چند که بار اول مان نبود که به خانه خود می رفتیم ولی دیروز برای خودش داستانی بود.

دوستان جهانی هم کم از او نداشتند و کمی بین آنها نشستیم و از روزگار و حوادثش گفتیم و خندیدیم.

گفتن از خانه ی ما سخت است بهتر است هر وقت فرصت کردید به خانه ما سری بزنید و در توانتان خانه ی ما را نوازش کنید و از مهربانی هایش بهره ببرید.

تنظیم خبر : امین کائیدی شادگان

نویسنده: