صدا و سیما وضعیت غلط اندازی پیدا کرده است. برخی حامیان دولت ادعا می کنند که “میلی” است نه ملی. می گویند جناحی است. اما آمار منتشره از سوی روزنامه اصلاح طلب اعتماد نشان می دهد ۷۷ درصد مهمانان صدا و سیما، از دولتمردان یا حامیان آن بوده اند.

نکته عجیب تر این است که امثال وحید یامین پور باید در شبکه افق به شکل یکی در میان و با انواع مضیقه، برنامه اجرا کنند یا برنامه ثریا عملا تعطیل شود، اما شبکه های اصلی تلویزیون در قُرُق برخی مجریان برنامه های تبلیغاتی ستاد آقای روحانی است. اول صبح، حالا خورشید را می بینید، آقای رشید پور شرف حضور دارند.

بعد از مدت ها نوبت مصاحبه تلویزیونی با رئیس جمهور می شود و مردم منتظرند چند سوال دقیق و صریح درباره عملکرد اقتصادی دولتمردان و برخی معضلات جدی معیشتی پرسیده شد، باز هم آنتن را دست آقای رشید پور می سپارند تا ۴۰ دقیقه از ۶۰ دقیقه فرصت را به تعارف و ماجرای حضور توام با محافظ روحانی میان زلزله زدگان کرمانشاه سپری کند و در آخر برنامه بگوید متاسفانه فرصت نشد درباره اشتغال بپرسم!

… حالا شب فرارسیده _و لابد نوبت “حالا مهتاب”_ باز هم انگار که رشیدپور خون مردم پایین آمده باشد، آنتن یک برنامه تخصصی و فنی مربوط به جشنواره فیلم فجر (هفت) را هم به او می سپارند و او مهران مدیری را محاکمه می کند که چرا از دستش در رفته و یکی دوبار ، گوشه ای از مشکلات و گرفتاری های مردم را با مدیران دولت، منتقدانه مطرح کرده است. آخرش هم نتیجه بگیرد که فقط می شود از دولت انتقاد کرد و آزادی چندانی در کشور وجود ندارد!

تحرکات سازمان یافته آمیخته با شانتاژ و فشار و تحبیب برخی مدیران ای رسانه، می تواند از صدا وسیما یک رسانه کم اثر دولتی بسازد و این نقض غرض رسانه ملی است. باید پرسید که چرا امثال حسین شریعتمداری فقط باید در قاب شبکه افق دیده شوند اما چند شبکه اول تلویزیون، به سلبریتی های کم مایه ای که سر بزنگاه خود را خرج احزاب یا جریان های مخالف خوان با ارزش های انقلاب می کنند ، واگذار شود؟ آیا قرار است در شبکه پرتلاش و پرکار افق، برای حزب اللهی ها واتیکان درست کنیم و بقیه رسانه ملی، خنثی یا ضد کارکردی باشد؟ آیا قحطی آمده یا بخش هایی از تلویزیون، بی صدا واگذار شده است؟ پس تکلیف نقد بهنگام چه می شود؟

تنظیم خبر : امین کائیدی شادگان