تاریخ شفاهی به بالفعل شدن دانش‌ها کمک می‌کند

به گزارش کرونا به نقل از خانه ملت، محسن کاظمی، پژوهشگر تاریخ شفاهی و دبیر انجمن تاریخ شفاهی ایران در دومین نشست از سلسله نشست‌های معاونت پژوهش کتابخانه مجلس با عنوان «اهمیت تاریخ شفاهی در تجربه‌نگاری دانش سازمانی در مجلس شورای اسلامی» که روز ( سه‌شنبه، ۴ دی‌ماه) برگزار شد، با اشاره به اینکه یک واو عطف به عنوان این نشست اضافه و به تاریخ شفاهی، تجربه و دانش می‌پردازم، عنوان کرد: بخشی از پایه تاریخ شفاهی تجربه است؛ در کلیت این موضوع مشخص است که ما به نیست، هست، بود و… یک سازمان برای باش‌های آن سازمان می‌خواهیم بپردازیم و از فقدان شروع شده، هست‌هایی را رقم زده و گاهی به سمت نابودی رفته است به عبارتی در تاریخ شفاهی آنچه که ره‌آورد این فراز و فرودها است با هدف پاسداشت آینده ثبت و ضبط شود.

دبیر انجمن تاریخ شفاهی ایران ادامه داد: موضوعات مطرح‌شده در این نشست گویای دغدغه‌ها بود و تا موضوع‌یابی پیش رفت و نشان‌دهنده این است که تاریخ شفاهی به سمت تاریخ شفاهی پیشرفته، به پیش رفته است و موضوع تاریخ شفاهی با این وصف به سمت کارکردها می‌رود.

کاظمی افزود: در تاریخ شفاهی به عبارتی در دریافت اطلاعات شخصی‌محور به جلو می‌روند و زمانی اطلاعات به جامعه عرضه می‌شود که کارکرد اجتماعی پیدا کند هر سازمانی با ایده‌ها، اهداف، تخصص، دانش‌ها و تشکل‌هایی به وجود می‌آید که در پی موفقیت است و تاریخ شفاهی در پی این است که بر عوامل موفقیت تاثیر بگذار من می‌خواهم بگویم که مصادیق دانش چه چیزهایی می‌تواند باشد.

وی یادآور شد: خاطرات کل بازیگرانی که حضور دارند، کارمندان، کارشناسان و… دانش مدیریتی، مدیریت فنی و مدیریت سازمانی اطلاعات حوزه شناختی است و مجموعه این اطلاعات حوزه شناختی زمانی که به کار گرفته می‌شوند، دانش مدرن را به وجود می‌آورند البته بخشی دانش ذهنی است که در ذهن بازیگران شکل می‌گیرد و  تاریخ شفاهی باید بتواند دانش را احصا کند، دانشی که قابلیت بالفعل شدن دارد.

دبیر انجمن تاریخ شفاهی ایران افزود: تاریخ شفاهی می‌تواند به بالفعل شدن دانش‌ها کمک کند. تاریخ شفاهی تثبیت‌کننده است؛ دانش تعبیه‌شده دانشی است که بر اثر خلاقیت ذهنی مدیران و بازیگران به دست می‌آید، دستور مشخصی از قبل برای آن وجود ندارد ولی بازیگران به این خلاقیت‌ها دست پیدا می‌کنند و دانش دیگر رویه‌ای است که بر اثر روند و روایی در پیش گرفته به وجود می‌آید و دیگری دانش راهبردی و شناخت زمان یا به عبارتی فرزند زمان خود بودن است.

کاظمی در ادامه گفت: همه اینها یک چیز را بر ما روشن می‌کند و آن بحثی است که این دانش در درون یک سازمان تلاطم‌هایی را ایجاد می‌کند و موجب دانش پیوسته برای یک سازمان می‌شود. وقتی تاریخ شفاهی به اینها می‌پردازد، تاثیر خود را بر سازمان می‌گذارد. ره‌آورد چنین آشکارسازی ارتقای بهره‌وری و پیشرفت و توسعه می‌شود و کارآیی و اثربخشی افزایش می‌یابد.

وی افزود: افزایش توانمندسازی سلامت اداری و…، استعدادیابی بر اینکه نیروهایی را کشف کند، که جبران نیروی انسانی است. گاهی حذف‌ها و فرصت‌های ما فقط با از بین رفتن و از دنیا رفتن آدم‌ها نیست، بلکه با از دست رفتن حافظه نیز رخ می‌دهد. تاریخ شفاهی عامل بقای یک سازمان است که از طریق آزادسازی اطلاعات به دست می‌آید. تاریخ شفاهی انبوه‌سازی اطلاعات نیز هست. به عبارتی محرمانگی می‌تواند انحصارها را بشکند.

دبیر انجمن تاریخ شفاهی ایران ادامه داد: در واقع تاریخ شفاهی راه طی‌شده را مستندسازی می‌کند و تاریخ از ابتدا که نوشته شد از گذشته بوده اما نگاهش همواره به آینده بوده است. در تاریخ شفاهی ره‌آورد تجدیدنظر را برای ما دارد و وقتی در تاریخ شفاهی به سراغ بازیگران مختلف می‌روید یک نوع حس اعتماد را به این بازیگران انتقال می‌دهید اما خود فرایند و سیستم هم باید ترمیم شود که ره‌آورد آشکارسازی تاریخ شفاهی است و تجربه‌نگاری دانش سازمانی نگاه به جلو دارد و افت و خیزها و نوسانات را نشان می‌دهد تا مسیر پیش رو را روشن کند.

کاظمی با بیان اینکه در مطالعات دانشی باید سه سازمان را مدنظر قرار بدهیم، گفت: بخشی باید به سراغ سازمان‌هایی برویم که تغییر هویت داده‌اند و وظایف و اهداف و ماموریتشان تغییر کرده است مانند ستاد انقلاب فرهنگی یا ناجا که به فراجا تبدیل شد؛ تاریخ شفاهی سبب می‌شود سازمان از رکود خارج شود و امیدواریم کتابخانه مجلس رویه‌ای را در این زمینه ایجاد کند و موضوع مهم دانش طبقه‌بندی و محرمانه‌ای است که وجود دارد و قابل بیان نیست که وضع اینها نیز باید مشخص شود البته باید این سری از اطلاعات ثبت و ضبط شوند و بعد از سپری شدن دوره محرمانگی منتشر شوند./

پایان پیام