دوگُنبَدان؛ در جنوب غربی ایران این شهر مرکز شهرستان گچساران است
دوگُنبَدان؛ شهری در جنوب غربی ایران این شهر مرکز شهرستان گچساران و دومینشهر پر جعمیت استان کهگیلویه و بویراحمد است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۱۲۱۷۲۸نفر بودهاست و بدین ترتیب دوگنبدان دومین شهر پرجمعیت استان کهگیلویه و بویراحمد بهشمار میرود. گچساران اولین بار و در سال ۱۳۰۲ توسط کنسرسیوم دارسی مورد مطالعه قرار گرفت و پس از
کرونا :
دوگُنبَدان؛ شهری در جنوب غربی ایران این شهر مرکز شهرستان گچساران و دومینشهر پر جعمیت استان کهگیلویه و بویراحمد است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۱۲۱۷۲۸نفر بودهاست و بدین ترتیب دوگنبدان دومین شهر پرجمعیت استان کهگیلویه و بویراحمد بهشمار میرود.
گچساران اولین بار و در سال ۱۳۰۲ توسط کنسرسیوم دارسی مورد مطالعه قرار گرفت و پس از انجام عملیات مختلف بالاخره در سال ۱۳۱۸ کار برداشت نفت در محل چهاه شماره ۱۳ در این شهرستان آغاز شد.
میدان نفتی گچساران با ذخیره درجای ۵۲٫۹ میلیارد بشکه و ذخیره نهایی ۲۳٫۷ میلیارد بشکه نفت خام، دومین میدان بزرگ نفتی ایران و بعد از میدان نفتی اهواز است همچنین این میدان نفتی پس از دو میدان نفتی دیگر که در عربستان و کویت قرار دارند سومین میدان نفتی بزرگ دنیا محسوب میشود.
هر چند که میزان برداشت میدان اهواز اکنون بیشتر از میدان گچساران است ولی میزان کل نفت قابل برداشت میدان گچساران به مراتب بیشتر از میدان اهواز است از این رو در ردهبندی بزرگترین سفرههای نفتی در جایگاه سوم جهان قرار داده شدهاست.
دوگُنبَدان؛ وجه تسمیه این شهر به خاطر وجود دو گنبد فروریختهاست
دوگُنبَدان؛ وجه تسمیه این شهر به خاطر وجود دو گنبد فروریختهایست در دشتهای شرق و غرب دوگنبدان، یکی گنبدی با ارتفاع حدوداً شش متر در غرب ناحیه لیشتر که آثارش هنوز پابرجاست است و دیگری در جلگه شرقی دوگنبدان و در ابتدای تنگ مالیون قرار داشتهاست.
گنبد دوم اکنون وجود ندارد ولی آثار ویرانههای تپهای وجود دارد که گمان میشود یک چهار طاقی بزرگ بوده باشد که زمانی گنبد شکوهمندی بر آن ساختهاند؛ بنابراین شهر به دلیل وجود این دو گنبد، دوگنبدان نامیده شدهاست.
آقای نورمحمد مجیدی درکتاب تاریخ و جغرافیایی کهگیلویه و بویراحمد دربارهٔ آثار این دوگنبد گفتهاست که ظاهراً بقایای آثار دوگنبد تا سال ۱۳۵۰ در شمال غربی شهر و در مجاورت مخازن آبی که شرکت نفت جهت کارگران و شهروندان دوگنبدان احداث نموده وجود داشتهاست.
گروه باستانشناسی که تحت نظر سِر اورل اشتاین انگلیسی که در سال ۱۳۱۴ شمسی در مسیر راه خود از شهر دوگنبدان بازدید کرده و شرح آن در کتاب راههای باستانی و پایتختهای قدیمی ایران توسط دکتر بهمن کریمی آورده شدهاست دیدنیهای خود را از شهر دوگنبدان یا کاروان سرا در سال ۱۳۱۴ آورده و گفتهاست که اطاقهایی به سبک دوران صفوی در کنار چشمهای و در ویرانه هائی در ۵/۵ کیلومتری شمال غربی دوگنبدان دیده میشود که از آن به نام کاروانسرا یا دوگنبدان نام بردهاست همچنین ذکر نموده که در کاروان سرای دوگنبدان بیشتر اهالی به زراعت جو و گندم وحشم اشتغال داشتهاند.
همچنین گفتهاست که در نزدیکی بنای این ده کاروانسرای بسیار قدیمی که شاید از دوره صفویه باشد وجود دارد که این کاروانسرا از گچ و سنگ ساخته شده و هنوز قسمت مهمی ازآن برپاست. او در ادامه مینویسد بر سر این کاروانسرا کنونی پست امنیه دوگنبدان قرار دارد و اینکه چشمه و آبادی قدیمی نزدیک این کاروانسرا بودهاست.
پیشینه دوگنبدان در کتب تاریخ
درکتاب لغتنامه، علی اکبر دهخدا از دوگنبدان ذکر شده که دهی است از دهستان زیرکوه باشت بابوئی بخش گچساران از توابع شهرستان بهبهان واقع در ۲۳ هزار گزی شمال باختری گچساران و دارای ۲۵۰ تن سکنه است، آب آن از لولهکشی شرکت نفت و راه آن، اتومبیل رواست. این شهر که در متون تاریخی از آن به نام گنبد ملغان یا گنبد ملجان یادشدهاست از شهرهای آباد در مسیر راه شهر نوبندگان به ارجان بودهاست و در کتاب جغرافیای تاریخی سرزمینهای خلافت شرقی از گای لسترنج دوگنبدان را با نام گنبد ملغان یا ملجان یا ملگان، جزئی از ولایت فارس ذکر کرده که در ساحل یکی از شعب رودخانه شیرین در مسیر نوبندگان به ارجان قراردارد؛ و در مورد موقعیت جغرافیایی و آب و هوای آن میگوید که شهر گنبد ملغان از جمله مناطق گرمسیری بوده و نخلستان آن شهرت دارد که در مجاورت کوه و ولایت بازرنگ و همچنین صرام (چرام) که زمستان آن به بسیار سرد بوده و حتی در فصل تابستان سر کوه آنجا برف داشته واقع است.
مقدسی درقرن چهارم از قریه ویرانی درآنجا گفتگو کردهاست و در فارسنامه ابن بلخی که در قرن ششم میزیسته از آن به عنوان شهری گرمسیری که آب روان دارد یاد کردهاست. او از قلعهای در دوگنبدان که آذوقه سه چهار سال محافظین قلعه را در آن نگه میدارد و هوای آن خنک است و همچنین از باغات میوه، غله، آب انبار عالی، مسجد جامع و قلعههای دیگری در شهر صحبت کردهاست.
یاقوت بن حموی از ملجان به صورت منطقهای در فارس بین ارجان و شیراز با عنوان دهکده و قلعه، یاد میکند. از آنجا که رستاق گنبد ملجان در مرز شاهپور و در برابر ارجان قرار داشته میتوان نزدیکی مکانی و همبستگی قدیمی این دو رستاق را محتمل شمرد.
علاوه ابن بلخی، عبداله مستوفی نیز از وجود قلعهای در نزدیکی شهر خبر میدهد که البته هنوز اثری از این ویرانهها بدست نیامده است. دوگنبدان در جهانگشای نادری از تألیفات عصر افشاریه نیز یاد شده و ذکر کردهاست که بقایای یک کاروانسرای قدیمی که شاید از دوران صفویه و باراندازی جهت مسافران خلیج فارس وجود دارد که در عصر حاضر درشش کیلومتری ورود به شهر از طرف جاده شیراز اهواز و در کنار محل ژاندارمری و قبرستان قدیمی تا سال ۱۳۴۲ دیده میشد.
شکلگیری شهر جدید
دوگنبدان تا قبل از سال ۱۳۰۶ تقریباً خالی از سکنه بود ولی پس از آن با فعالیتهای شرکت نفت در این منطقه (گچساران) اهمیت یافت و اولین چاه نفت در روستای بابامحمد از توابع دوگنبدان امروزی حفاری شد که اکنون به چاه شماره شش معروف است.
بعد از این تاریخ با وجود این که توسط کارکنان ایرانی و انگلیسی شرکت نفت تعدادی چاه در اطراف دوگنبدان حفر گردیده لیکن درسالهای بعد به دلیل نا امنیهایی در منطقه این گروه به مسجد سلیمان رفته و در آنجا به کار حفاری نفت ادامه دادند ولی مجدداً ازسال ۱۳۱۵ شرکت نفت ایران و انگلیس فعالیتهای اکتشاف و حفاری و استخراج از چاههای این منطقه را شروع کردند.
در بعضی ازمنابع تاریخی از این شهر به عنوان محل یک کاروانسرای دوره صفوی نام برده شده و روستائی به نام زریون در شمال این کاروانسرا قرار داشته که امروزه از هیچکدام اثری باقی نماندهاست. روستای زریون تا سال ۱۳۱۹ وجود داشته که با شروع و بهرهبرداری مجدد از منابع نفتی در منطقه جزئی از باند فرودگاه قدیمی شرکت نفت میگردد.
برطبق گفته هاینس گاوبه که اصولاً دوگنبدان تا قبل از انتقال قسمتی از سازمان شرکت نفت به آنجا اهمیتی نداشته و فقط مسافران از آثار کاروانسرایی آن سخن گفتهاند به نظر میرسد که تنها این کاروانسرا و سه روستای کوچک به نامهای زریون، پربالی، رادک سابقه سکونت در دوگنبدان بودهاست.
با شروع فعالیتهای نفتی در گچساران قدیم در سال ۱۳۱۶ و تغییر مکان واحدهای کارگری و کارمندی شرکت نفت، از گچساران قدیم به شهر دوگنبدان، در فاصله سالهای (۳۰–۱۳۲۸) این شهر رونق تازهای به خود گرفت یعنی روستای زریون در مسیر باند فرودگاه شرکت نفت واقع شد و اهالی آن به روستای پروبالی منتقل شدهاند.
گچساران قدیم بر اثر ناهمواری زمین، محدودیت فضای شهری، تراکم تأسیسات نفتی و زلزلههای متناوب و مکرری که به علت انفجار اکتشاف معادن نفت ایجاد میگردید در سال ۱۳۳۰ برابر با تصمیمات دولت و شرکت نفت ایران و انگلیس تخلیه و تخریب گردید و قرار شد به شهر دوگنبدان فعلی که محل مناسبی برای استقرار کارگران و کارمندان و احداث شهری نوساز بود منتقل گردد.
برنامه ساخت شهر دوگنبدان به علت داشتن منابع نفت فراوان دراطراف و حوالی آن بودهاست و بعد از این که شرکت نفت محل آن را برای استقرار کارکنانش مناسب یافت تدریجاً به محل فعلی منتقل شدند و اولین کلنگ بنای شهر فعلی دوگنبدان توسط شرکت نفت در سال ۱۳۳۴ به زمین زده شد که به تدریج با سکونت اهالی و اشتغال در تأسیسات شرکت نفت این شهر گسترش یافته و از سال ۱۳۳۵ با احداث خانههای مسکونی کارکنان شرکت نفت و احداث تعدادی مغازه مربوط به کسبه بهبهانی، گروهان ژاندارمری و خیابان کشی به شیوه امروزی تدریجاً شهر گسترش یافت و به شهر دوگنبدان معروف شد.
نویسنده:
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰