جوانان حسینی دست به کار شدند و با شوق و اشتیاق زیاد مساجد و تکیه ها و حسینیه ها را سیاه پوش می کنند.

از قدیم الایام یک روز پیش از آغاز ماه محرم هیئتی‌ها و عزاداران حسینی در هیئات خود جمع شده و علاوه بر اعلام عزای حسینی پیرهن‌های رنگی خود را درآورده و پیرهن میشکی به تن می کنند

همان طور که امروز در فضای مجازی نمادهای گوناگونی برای حالت های مختلف مانند پرسش، تعجب، خنده و … وجود دارد، سیاه پوشی در ایام محرم نیز یک نماد است که مفهومی خاص را به دنبال دارد.

وقتی شهر سیاهپوش می شود به این معناست که ما متوجه ایم اکنون وقت عزادار ی بوده و بنا است برای فرزند پیامبر اسلام (ص) که زیر بار ظلم نرفت و مظلومانه به شهادت رسید، عزاداری کنیم.

ما معتقدیم مصیبت های مربوط به امام حسین (ع) از همین اول ماه محرم آغاز می شود و این ماه شروع مصیبت های اهل بیت علیهم السلام است به دلیل آن که در همین زمان در کربلا فرود می آیند و راه بر آنها و پس از آن آب نیز بر ایشان بسته می شود و همه این ماجراها قبل از روز دهم و عاشوراست

لذا اگر ما از ابتدای محرم این کار را انجام می دهیم علت آن است ضمن این که هر کاری نیاز به یک آمادگی دارد، برگزاری آن مراسم نیز به نحو احسن مهم است؛ به طور مثال وقتی اول مهر ماه قرار است مدارس بازگشایی شوند، پدر و مادران همان روز اول مهر برای خرید لوازم التحریر و کیف و کفش و لباس مدرسه فرزند خود اقدام نمی کنند بلکه معمولا این کارها را یک تا دو هفته پیش از آغاز مهر و فعالیت مدارس انجام می دهند یا برای برپایی مراسم نوروز، مردم ما پیش از فرا رسیدن روز اول فروردین، مقدمات جشن نوروز اعم از خانه تکانی، خرید لباس و کفش و … را انجام می دهند تا هنگام عید این مراسم به خوبی انجام شود و با آمادگی کامل با عید باستانی خود مواجه شوند. لذا برخی امور نیاز به مقدمه چینی دارد تا به بهترین شکل ممکن اجرا شوند و این امر، کاملا عقلایی است.