رییس‌جمهور امروز با بیان اینکه “مشکلات اقتصادی یک شبه پدید نیامده و عمدتاً ناشی از مدیریت نادرست در گذشته است”، اظهار داشت: “وقتی رهبر معظم انقلاب متواضعانه خود را نیز مخاطب مطالبات به حق مردم معرفی می‌کنند، یعنی همه باید مسئولیت مشکلات را بپذیرند”.

برابری پول ملی با ارز های خارجی، یکی از ابزارهای سنجش عملکرد اقتصادی دولت هاست. دلار در دولت آقای روحانی از ۳۳۰۰ تومان به ۴۴۰۰ تومان (نرخ امروز) افزایش یافته، حال آنکه با حجم تبلیغات “فتح الفتوحی” دولت درباره برجام، مردم در جشن خیابانی تصور می کردند دلار ۱۰۰۰ یا ۵۰۰ تومان خواهد شد و قدرت خریدشان بالا خواهد رفت. آیا این عملکرد معکوس تبلیغات دولت را هم می توان به مدیریت گذشته نسبت داد؟!

مایک پمپئو ریس سازمان سیا اخیرا گفت “از نظر سیا روشن است که مشکلات اقتصادی در ایران زیاد و بیکاری بالاست. روحانی و ظریف نتوانستند به وعده‌های اقتصادی خود پس از برجام عمل کنند و این مردم را ناراضی کرده است”. این سخنان در حالی است که وی مرداد ماه گفته بود “نظر شخصی من روی توافق هسته‌ای با ایران منفی است. اما با این حال کار درستی بود زیرا جلوی ایران را از دنبال کردن برنامه تسلیحات هسته‌ای گرفت. آمریکا هوشمندانه، تحولات ایران را زیرنظر دارد. این توافق به تقویت جایگاه حسن روحانی رئیس جمهور ایران کمک زیادی کرد”.

آقای روحانی به تواضع رهبر انقلاب در مسئولیت پذیری اشاره می کند. اما سهم دولت به عنوان مسئول اول و آخر اجرائیات کشور چیست؟ دولت یازدهم امروز، “دولت گذشته” محسوب می شود اما آقای روحانی هنوز از موضع نامزد انتخاباتی منتقد و “اپوزیسیون دولت” حرف می زند حال آن که باید پاسخگو باشد. متاسفانه برخی دولتمردان دوست ندارند به هیچ وجه ار ژست های انتخاباتی و تبلیغاتی فاصله بگیرند و ببینند بازخورد تدابیر یا سوء تدبیرشان در اقتصاد و معیشت مردم چه بود؟

طنز تلخ داستان این است که معاون اول رئیس جمهور بعد از ۴ سال باز هم می گوید “اتوبوس اقتصاد هنوز ته دره است”. گیریم ۴ ساله دولت دوازدهم نیز سپری شد و همین حرف را زدند. اگر قرار باشد فقط سیاه نمایی کنند و بدعملی خود را بپوشانند، پس برای چه “مسئولیت حل مشکلات اقتصادی قابل حل” را پذیرفته اند؟!

تنظیم خبر : امین کائیدی شادگان