خبرگزاری خانه ملت، گروه سیاسی- فائزه ظهیری؛ زمانی تصویر «آنگ سان سوچی» بر پیراهن مردم میانمار نقش بسته بود و از وی به عنوان یکی از رهبران تلاش‌گر برای برقراری دموکراسی یاد می شد از این رو بسیار دشوار می نماید که امروز همان زن دموکراسی طلب، بیرحمانه چشمان خود را بر نسل کشی مسلمانان روهینگیا ازسوی ارتش، دولت و بوداییان افراطی بسته و قصد دارد خود را با ادعای انتشار اخبار و اطلاعات اشتباه و کمک به تروریست ها(به ظن وی مسلمانان روهینگیا) توسط گروه های امدادی و حقوق بشری، تبرئه کند.

«آنگ‌سان سوچی» رئیس فعلی دولت میانمار جایزه صلح نوبل را در سال ۱۹۹۱، برای تلاش‌هایی که در برقراری دموکراسی در این کشور داشت، در زمان حبس خانگی دریافت کرد. سوچی که آن زمان به عنوان رهبر اتحادیه ملی برای دموکراسی فعالیت می کرد امروز منتقدان بسیاری در سراسر دنیا دارد که چرا علیه نسل کشی صورت گرفته در منطقه آراکان(روهینگیا) اقدامی نمی کند.

سابقه خانوادگی آنگ‌سان سوچی

آنگ سان سوچی در خانواده ای متولد شد که پدرش ژنرال آنگ سان تنها وقتی که او ۲ سال داشت، پیش از استقلال برمه(۱۹۴۸) از بریتانیا در سال ۱۹۴۷ ترور شد.

بعدها سوچی ۱۵ ساله به همراه مادرش که به عنوان سفیر برمه در هندوستان معرفی شده بود به این کشور رفت و بعد از آن که ازدواج کرد مدتی را در هند، بریتانیا و ایالات متحده گذراند و در تمام این مدت برمه تحت حکومت دیکتاتوری کنترل می شد. بعد از اعتراضات گسترده سال ۱۹۸۸ بود که نظامیان از قدرت مردمی ترسیده و ژنرال نی وین حاکم وقت از سمت خود استعفا داد و در همان زمان بود که آنگ سان سوچی نیز به سرزمین مادری بازگشت و به علت پیشینه خانوادگی در رأس مخالفان قرار گرفت.

دولت هم به علت سخنرانی های تندوتیز، وی را محکوم به حبس خانگی کرد که این حبس تا ۲۱ سال به طول انجامید. با این حال در سال ۱۹۸۹ بود که انتخابات هایی در برمه برگزار و نام این کشور مجددا به میانمار(که نام پیش از استعمار بریتانیا بود) بازگشت.

در سال ۱۹۹۰ انتخاباتی برگزار شد که مردم به حزب تحت حمایت آنگ سان سوچی رأی دادند اما دولت از تحویل قدرت به وی خودداری و وی همچنان در حبس خانگی باقی ماند. در سال ۱۹۹۱ هم بود که جایزه صلح نوبل برای تلاش های دموکراسی خواهانه به وی اهدا شد، جایزه ای که امروز صدها هزار نفر در سراسر دنیا خواهان پس گرفته شدن آن هستند.

وی آنقدر به سخنرانی های خود حتی در حبس در راستای تبعیت از منش مهاتما گاندی گام برداشت که در نهایت توانست حکومت نظامی حاکم بر این کشور را به سمت اصلاحات برده و بعد از ۲۵ سال یعنی در سال ۲۰۱۰ از حبس خانگی آزاد شود.

بررسی وضعیت مسلمانان میانمار از سال ۱۹۸۲و بعد از سلب تابعیت

جنایاتی که علیه مسلمانان میانمار صورت می گرفت از سال ۱۹۳۰ آغاز شد و از همان زمان بوداییان افراطی با حملات مکرر به محله های مسلمان نشین آنها را قتل عام کرده و خانه های آنها را به آتش می کشیدند اما به طور مشخص از سال ۱۹۸۲ بود که دولت میانمار به شکل جدی تر به این اقدامات جنایتکارانه بوداییان و نظامیان با سلب تابعیت میانماری از مسلمانان منطقه آراکان(روهینگیا) رسمیت بخشید.

مسلمانان نیز دسته دسته از میانمار به سمت بنگلادش پناه بردند که البته با روی خوش هم مواجه نبودند و بسیاری از آنها برای مدت ها در مرز میان دو کشور آواره می ماندند. اما آنچه امروز روهینگیا را بار دیگر در سطر اخبار حقوق بشری دنیا قرار داده، جنایاتی است که منجر به کشته شدن ۳هزار مسلمان و آوارگی ۳۰ هزار تن دیگر شده است. مسلمانانی که بیش از نیمی از آن را کودکان و زنان بی گناه تشکیل می دهند.

واکنش‌های بین المللی نسبت به نسل‌کشی مسلمانان روهینگیا

سازمان ملل تا کنون واکنش عملی از خود نشان نداده صرفا مسئول حقوق بشر سازمان ملل اعلام کرده است خشونت و بی عدالتی که اقلیت مسلمانان روهینگیا در میانمار تجربه می کنند، «نمونه بارز پاکسازی قومی» است.

دولت آلمان در واکنشی ملموس‌تر اعلام کرد به علت خشونت ها در میانمار که باعث شده صدهاهزار مسلمان روهینگیایی از این کشور فرار کنند، چندین طرح کمک رسانی خود را در میانمار متوقف کرده است.

حتی دالایی لاما، رهبر بوداییان تبت که او نیز از برندگان جایزه صلح نوبل است در نامه ای به آنگ سان سوچی خواست است تا راه حلی صلح آمیز برای بحران این کشور پیدا کند.

البته کشورهای مسلمان نیز نسبت به این قضیه واکنش هایی داشته اند و ملت های آنها در تظاهرات گسترده در سراسر دنیا مراتب اعتراضات خود را نسبت به دولت میانمار اعلام کرده اند، اما آنچنان که باید این واکنش‌ها عملی نبوده و نیازمند مذاکرات بیشتر است.

با این حال فشار افکار عمومی تا جایی ادامه داشته که آنگ‌سان سوچی سفر خود به نیویورک را برای شرکت و سخنرانی در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد لغو کرده است.

واکنش‌ها در جمهوری اسلامی ایران در دادخواهی از مسلمانان مظلوم میانمار

رهبر معظم انقلاب در دیدار با جمعى از روحانیون که چهاردهم اسفندماه ۱۳۷۰ (مصادف با سال ۱۹۹۱ همان سالی که آنگ سان سوچی جایزه صلح نوبل خود را دریافت کرد، برگزار شد، درباره وضعیت مسلمانان میانمار فرموده بودند: این وضع مسلمانان مستضعف بیچاره‌ میانمارى است که دهها هزار نفر از آنها امروز با بدترین وضع در بنگلادش زندگى مى‌کنند. نمایندگان ما به آنجا رفتند و آمدند و خبرهایى به ما دادند که واقعاً خواب از چشم انسان مى‌پرد!

حضرت آیت الله خامنه ای همچنین در ابتدای جلسه خارج فقه خود در هفته گذشته، تقلیل فاجعه میانمار به یک درگیری مذهبی بین مسلمانان و بودایی‌ها را نادرست خواندند و افزودند: البته ممکن است در این حادثه تعصب مذهبی تأثیر داشته باشد اما این قضیه، یک قضیه سیاسی است، زیرا مجری آن، دولت میانمار است و در رأس آن دولت نیز زنی بی‌رحم قرار دارد که برنده جایزه صلح نوبل بوده و با این اتفاقات، در واقع، مرگ جایزه صلح نوبل رقم خورد.

معظم له با تأکید بر لزوم ورود و اقدام عملی دولتهای اسلامی، گفتند: البته منظور از اقدام عملی، لشکرکشی نیست بلکه باید فشار سیاسی، اقتصادی و تجاری خود را بر دولت میانمار افزایش دهند و علیه این جنایات در مجامع جهانی فریاد بکشند.

حسن روحانی نیز به عنوان رئیس جمهور ایران روز چهارشنبه هفته گذشته دولت میانمار را به جلوگیری از جنایات وحشیانه علیه مسلمانان دعوت کرد و از دولت های همسایه مسلمان این کشور خواست تا به مردم آواره میانمار کمک کند. وی همچنین از اعلام آمادگی ایران و جمعیت هلال احمر برای کمک رسانی و اسکان پناهجویان روهینگیا خبر داد.

دکترعلی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی نیز با صدور بیانیه ای جنایات علیه مسلمانان روهینگیا را به شدت محکوم کرد و خواستار ورود هیأتی حقیقت یاب به منطقه شد. در بخشی از این بیانیه آمده است: « اینجانب کشتار و اخراج مسلمانان مظلوم میانمار را شدیداً محکوم نموده و بر مسئولیت دولت میانمار در قبال حوادث اخیر و ضرورت حمایت از اقلیت مسلمان این کشور تأکید می نمایم همچنین مؤکدا خواستار ورود هیأت حقیقت یاب سازمان ملل برای بررسی اوضاع و ارسال کمک‌های انسان دوستانه و رسیدگی فوری به وضعیت موجود می‌باشم.»

محمدجواد ظریف نیز در همین خصوص تا کنون ۲ بار با سازمان ملل یکی در دی ماه سال ۹۵ و دیگری در شهریورماه امسال نامه نگاری کرده و نسبت به افزایش خشونت ها هشدار داده است.

سکوت دربرابر نسل‌کشی مسلمانان تناقضی فاحش درمقابل رویکردهای دموکراسی‌طلبانه

به نظر می رسد امروز که آنگ سان سوچی در رأس قدرت میانمار قرار دارد، روح دموکراسی خواهی خود را زیر پا گذاشته و طعم قدرت طلبی آنچنان زیر زبانش مزه کرده که با به فراموشی سپردن استبدادستیزی گذشته خود، چشم بر جنایات علیه اقلیت مسلمانان روهینگیا بسته و آن را شایعاتی بیش نمی داند.

آنگ سان سوچی همان که در جایی در سال ۲۰۱۲ اظهار داشته بود که «هدف نهایی ما باید ساخت جهانی باشد که در آن آواره، بی‌خانمان و ناامید وجود نداشته باشد. جهانی که هر گوشه آن مأمنی حقیقی باشد. جهانی که ساکنانش آزاد باشند و در صلح زندگی کنند.» و همان زنی که می توانست تبدیل به نلسون ماندلایی دیگر شود تا جهانیان تا به ابد از نام وی به عنوان بانویی مهربان و صلح طلب یاد کنند، به جایی رسیده که به علت سکوت در برابر جنایات دولت و نظامیان این کشور علیه مسلمانان، به زنی بی رحم و خونخوار تبدیل و مردم دنیا که حقیقت بر آنها پوشیده نمی ماند امروز خواستار بازپس گیری جایزه صلح نوبل از او هستند./

پایان پیام