چند روز پیش برادر خانم ۶ ساله ام با پسرعمو و دختر خاله اش در خانه “قایم باشک” بازی می کردند.
نکته ی جالب بازی سه نفره شان این بود که هیچ کدام صادقانه چشم نمی گذاشتند و زیر چشمی، محل قایم شدن هم بازی هایشان را زیر نظر می گرفتند.
البته رد پای این تقلب و “کسب پیروزی به هر روشی” را در سایر بازی هایشان هم بار ها دیده ام.

نکته تاسف بار ماجرا آن جاست که بعضا ما بزرگ تر ها که شاهد بازی بچه ها هستیم شریک تقلب هایشان می شویم و روش های تقلب را به آن ها نشان می دهیم و آن ها را در کسب پیروزی های ناجوانمردانه کمک می کنیم تا در خیال خود در شادی آن ها سهیم باشیم.

بسیاری از مفاهیم اخلاقی و اجتماع پذیری افراد در دوران کودکی شکل می گیرد. از طرفی کودکان بسیاری از این مفاهیم اخلاقی را از طریق “بازی” یاد می گیرند. به قول “مگ دوگال” بازی پیش تمرین بچه ها برای زندگی آینده است.
از این رو نباید به سادگی از کنار بازی بچه ها گذشت و ضمن هم بازی شدن با بچه ها، باید سعی کرد مفاهیم چون صداقت و درست کاری و جوانمردی و قانون گرایی را طی بازی برای بچه ها نهادینه کرد.

پیامبر (ص) و ائمه اطهار اغلب با کودکان همبازی می شدند و سفارشات زیادی پیرامون بازی با کودکان کرده اند. امام صادق (ع) نیز در بازی بچه ها شرکت می کرد و اگر در جایی با بی صداقتی آنان روبرو می شد، از آنان قهر و بازی را ترک می کرد اما بلافاصله با خواهش بقیه به بازی برمی گشت. همچنین ایشان هنگام شرکت در بازی بچه ها سعی می کردند، خود آنان بازی را شروع بکنند و همچنین می کوشیدند در بازی با کودکان رهبر نباشند، چون اگر ایشان رهبر می بودند، حس و ظرفیت رهبری در گروه را، در بچه ها از بین می بردند

تنظیم خبر : امین کائیدی شادگان