تحریم جدیدی که در سنای امریکا علیه ایران به تصویب رسید یکی از تحریم های مادر به شمار می رود. در واقع خاصیت تحریم های مادر همچون تحریم اخیر و قوانینی همچون #cisada و #ndaa این است که یک زیرساخت بزرگ تحریمی را شکل می دهد که بسیاری از قوانین ریز و حتی دستورات اجرایی رئیس جمهور امریکا می تواند بر پایه آن سوار شده و تصویب و یا اعمال بشود.

آنچه امروز تصویب شد به مراتب پیچیده تر از دو قانون #cisada و #ndaa است که از زیرساخت #تحریم_فلج_کننده علیه ایران را بنا نهادند. طراح این قوانین یعنی باب کروکر هم سناتوری است که از سال ۸۷ با طراحی تحریم بنزین و سپس قوانین #cisada و #ndaa تخصص ویژه ای در طراحی و معماری تحریم علیه ایران پیدا کرده است.

در یک کلام #برجام با آنهمه هزینه و نابودی صنعت هسته ای کشور امضاء شد تا آن دو قانون تحریمی ملغی بشود. هر چند که آن دو قانون پابرجا ماند و تنها بخشی از آن برای مدتی معین «تعلیق» شد. اما امروز همان تحریم ها و شاید تحریم هایی به مراتب پیچیده تر از در دیگری وارد شده است تا این بار در حوزه منطقه و حقوق بشر و امثال آن همه داشته های ایران را بگیرد.

بماند که همین قانون هم با وجود ادعای غیرهسته ای بودن، بندهای ۲۶ و ۲۹ برجام و بندهای ۳ و ۵ پیوست ۲ قطعنامه ۲۲۳۱ را هم نقض کرده و عملا وارد قانون گذاری در حوزه تحریم های هسته ای علیه ایران شده که نقض صریح برجام به شمار می رود.

حالا یک سوال باقی می ماند. مگر دولت روحانی – ظریف همه هسته ای را برای لغو تحریم های فلج کننده و یا حداقل تعلیق آن بر باد نداد؟! حالا که آن تحریم ها از در دیگری برگشته است چه دلیلی بر پایبندی به برجام از سوی ایران وجود دارد؟!

نگویید پایبندی اروپا که اگر این جواب باشد باید به حال ملک و مملکتی که تدبیر………..، گریست

تنظیم خبر : امین کائیدی شادگان