واژهٔ «چهارشنبه‌سوری» از دو واژهٔ چهارشنبه — نام یکی از روزهای هفته — و سور به معنای جشن و شادی ساخته شده است.

طبق آیین باستان در این روز آتش بزرگی برافروخته می‌شود که تا صبح زود و برآمدن خورشید روشن نگه داشته می‌شود که این آتش معمولاً در بعد از ظهر زمانی که مردم آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند آغاز می‌شود و در زمان پریدن می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من».

این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌سازی مذهبی است که واژه « سوری » به معنی « سرخ » به آن اشاره دارد.

جشن «سور» از گذشته بسیار دور در ایران زمین مرسوم بوده‌است که جشنی ملی و مردمی است و « چهارشنبه سوری » نام گرفته‌است که طلایه‌دار نوروز است.

بیشتر نقاط ایران در آخرین چهار شنبه شب سال برگزار می‌شود. این مراسم معمولاً با حوادثی نظیر آتش‌سوزی و آسیب‌دیدگی‌های جسمی نیز همراه است.

چهارشنبه که روز بلاست باده بخور     به ساتکین می‌خور تا به عافیت گذرد

تنظیم خبر : امین کائیدی شادگان