اگر همان زمان که آن جوان ساده دل برای اولین بار از دوربین صداوسیما مشکل بیکاری  را مطرح کرد و در پاسخ به این سوال که از مسئولین چه درخواستی داری؟ با شجاعت ایستاد و گفت: «فقط درخواست کار دارم» ملت نمی‌زدند زیر خنده و این مسئله را جدی می‌گرفتند الان ما با این همه مشکل روبه‌رو نبودیم.
فارغ از این که جوان مذکور بعد از انتشار آن بلوتوث ترک تحصیل کرد و دیگر از خجالت مدرسه نرفت، مشکل بی کاری و کم کاری هم جدی‌تر شد و الان به حدی رسیده که کارشناسان پیش بینی می‌کنند که تا چند سال آینده «درخواست کار » به یک مطالبه ملی تبدیل خواهد شد.

از جمله نگرانی‌هایی که کارشناسان ابراز کرده‌اند یکی این است که گفته‌اند «پیر شدن جمعیت در گچساران بیکاری را کم می کند.» البته بد هم نیست این‌طور شود. تصور کنید
جمعیت گچساران مثل صندوق بازنشستگی  شود. آن موقع می‌دانید چقدر ضامن برای گرفتن وام داریم؟ اگر این پیر شدن جمعیت ،پیرمردهای بیکار در روستاهای گچساران  را هم زیاد کند که نورعلی نور است.

اما همه نتایج بیکاری هم مثبت نیست.

کارشناسان در کنار عواملی که برای کاهش بیکاری عنوان می‌کنند روی رشد جمعیت خیلی تاکید دارند.

یعنی ما سال ۱۳۰۰ در کل ۸ میلیون جمعیت داشتیم ولی مشکل بیکاری نداشتیم در حالی که امروز که این همه زحمت کشیده‌ایم و با وجود همه کاستی‌ها و زمین‌های خاکی و بازیکن مصدوم و غلامحسین پیروانی جمعیت کشور را رسانده‌ایم به ۷۸ میلیون نفر ولی مشکل بیکاری داریم.
با این حال مسئولین نمی‌خواهند این واقعیت را قبول کنند که در اداراتمان آدم های بیکار زیاد داریم که دارند پیر میشوند و روزبروز بر جمعیت پیرمان اضافه می شود .

چرا مسئولین از این پیرمردها نمیخواهد جمعیت را افزایش دهند ؟ چرا مسئولین فکر میکنند جمعیت را جوانان بیکار باید افزایش دهد؟  چرا مسئولین بیکاری را رونق نمی دهند تا جوانان بیشتری رو به سوی افزایش جمعیت بدهند و مشکل پیر شدن جمعیت گچساران را بگیرند؟

تنظیم خبر : امین کائیدی شادگان