چرا شأن اختلاس را حفظ نمی‌کنیم؟

فریور خراباتی در آرمان نوشت:

بر هر انسانی لازم است که شأن هر چیزی را حفظ کند، حالا می‌خواهد شأن رفقا باشد یا شأن مسائلی مانند اختلاس!

در این میان حفظ شأن افراد و اتفاقات از هر چیزی مهم‌تر و ملزوم‌تر است.

یک زمانی ارقام اختلاس که اعلام می‌شد، شُش انسان حال می‌آمد، یک زمانی رقم اختلاس را که می‌شنیدیم، تقریبا ۷۰ درصد جامعه نمی‌دانستیم که رقم مذکور، عجالتا چند تا صفر دارد. حال با روی کار آمدن دولت یازدهم شاهد ارقامی هستیم که باعث سوال برایمان شده است.

نمونه‌ای از این ارقام در وزارت علوم اتفاق افتاده است، اخیرا برخی از رسانه‌ها اعلام کرده‌اند که در وزارت علوم سابق رقم ناچیزی معادل«۳۲ میلیارد تومان» از صندوق رفاه دانشجویی اختلاس شده است.

اولا از متن این خبر مشخص است که اختلاس در صندوق رفاه دانشجویی رخ داده، خب شاید یک دانشجویی بوده که به«۳۲ میلیارد تومان» به صورت یکجا احتیاج داشته و برخی مسئولین وقت هم،  دوست داشته‌اند به ایشان کمک کرده و در راستای رفاه، دانشجوی مورد نظر کل ذخیره صندوق را قلفتی به ایشان داده‌اند، دوما ما اصلا یادمان نمی‌رود (فکر کن یک درصد!) که نمایندگان محترم یکی از مشکلات اساسی که آقای فرجی‌دانا داشتند، اخراج رئیس همین صندوق رفاه دانشجویی بود، ببین یک نفر (منظور آقای فرجی‌دانا است) چقدر می‌تواند با یک نفر دیگر (یعنی رئیس صندوق رفاه دانشجویی) غرض داشته باشد که چنین غمخوار دانشجویان دلسوزی را اخراج کند، واقعا سوء مدیریت تا کجا؟!

البته بنده شخصا از خوانندگان محترم این ستون عذرخواهی می‌کنم که وقت مبارک‌شان را با مطرح کردن چنین اختلاس‌هایی تلف کرده‌ام! واقعا ۳۲ میلیارد رقمی است که آدم وقت کسی را به خاطر آن گرفته و با چاپ گزارش و یادداشت، کاغذ هدر بدهد؟ بنده عذرخواهی می‌کنم!

اعطای مدرک دکترا در رشته حسنک کجایی!

اخیرا برخی از افراد انتقاد کرده و اعلام نموده‌اند که یک عده در یک دوره خاصی از زمان (منظور دولت سابق نیست، بی‌خود فرافکنی نکنید!) بدون داشتن مدرک دیپلم، دکترا گرفته‌اند.

انصافا کجای این خبر جای انتقاد دارد؟ بد کاری کرده‌اند؟ چرا دست یه عده آنقدر بی‌نمک است؟ واقعا باید از پیش دبستانی تا دیپلم، از دیپلم تا لیسانس، از لیسانس تا فوق لیسانس، از فوق لیسانس تا دکترا وقت هدر داد و مدرک دکترا گرفت؟

به نظرم باید ضمن تقدیر از عزیزانی که طرح«دکتر فوری» را ابداع کرده‌اند، نه تنها انتقاد نکرد، بلکه تقدیر و قدردانی هم کرد! یعنی اگر در هرجایی این اتفاق رخ می‌داد، مسئولین وقت خاک کت مخترع آن را هم می‌تکاندند.

اگر شما خاطرتان باشد، شاگرد مدرسه‌ای‌ها تا پایه دوم دبستان، در درس فارسی با حروف الفبا، در درس ریاضی با چهار عمل اصلی مانند ضرب و جمع و دور در دور و نزدیک در نزدیک، در درس علوم تفاوت میان کفتر و گاو را از بر می‌شوند، دیگر بقیه درس‌هایی که در سال‌های آینده به دانش‌آموزان آموزش داده می‌شود، به چه درد می‌خورند؟ کجا به کار می‌آیند؟ جمع کنیم این بساط تلف کردن وقت را و پس از پایان کلاس دوم دبستان بلافاصله طرح«دکتر سه سوت» را اجرا کرده و همه باهم دکتر شویم، مگر ما از بقیه چی کم داریم؟!